Dankzij chauffeur Bas en sjouwhulp Mario heb ik een fijn
vluchtje downwind naar Aspres gemaakt, heerlijk. Een uurtje op wolkenbasis,
lekker makkelijk, en heel gemakzuchtig op het vliegveld geland. Ik heb op dit
moment zo weinig extra pijn dat ik het morgen weer ga proberen.
Ondertussen is de groep gestart. Vooral de eerste briefing
vanmorgen was superinteressant voor mij. Ropje is positief en systematisch als
altijd, en de leerdoelen van de studenten zijn enorm herkenbaar. Soms realiseer
ik me dat ik lang geleden met dezelfde vragen worstelde en dat ik er inmiddels
overheen ben, soms herken ik de valkuilen – haast, spanning, onzekerheid – en helpt
het om erbij stil te staan waar ik zelf inmiddels ben. Vaak nog steeds bewust
onbekwaam, soms een paar stapjes vooruit.
In de navette naar boven kwam een jonge piloot met
algemeenheden over hoe het allemaal een kwestie van mentaliteit is. Ik moet
weer denken aan de enige judoprijs die ik ooit gewonnen heb, een extra prijs waarop
de judoleraar “voor de sportiefste judoka” had geschreven. Ik raak er nog
ontroerd van. Als Mario zegt dat hij geen gemotiveerder piloot kent dan mij
voel ik ongeveer hetzelfde. Een beetje trots, maar ook juist gegeneerd. Als je
met al die motivatie nog steeds zo weinig presteert voelt het niet bepaald stoer
om zo gemotiveerd te zijn.
Hoe dan ook, vandaag was lekker en terug op de camping
concludeerden we weer eens dat we dankzij het vliegen andere, betere, mensen
zijn geworden dan we zouden zijn geweest zonder deze wonderbaarlijke sport.
Gefrustreerd en geblesseerd misschien, maar ook zelfbewuster en altijd genegen
om te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten