Niet gevlogen op Orzola

La Graciosa

Te langzaam te laat maar ik ben niet eens heel erg sjagrijnig. Voordat we boodschappen hadden gedaan, auto’s georganiseerd, mijn huurvleugel opgehaald en het landingsterrein van Orzola bekeken was het al lunchtijd en de wind zakte in. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat we heel veel beter op tijd hadden kunnen zijn als we ons hadden gehaast. Terwijl iedereen opbouwde op Orzola, de mooiste plek kwa uitzicht van het hele eiland, liep ik te twijfelen. De starts zijn bijzonder onaantrekkelijk, vlad en met enorme steenblokken en struiken vlak onder je vleugel, de wind was vrij licht en een pietsie cross, het landingsterrein loopt af en/of het is heel erg kort met deze oostelijke stroming, ik heb al maanden nauwelijks gevlogen en m’n schouder begint al op te spelen alleen al doordat ik gisteren voortdurend m’n twintig kilo zware harnas op m’n rug moest hijsen. En dan ben ik ook nog eens niet helemaal goed uitgeslapen. Na een gezellige babbel met een Duitser die ik nog nooit ontmoet heb maar die mij kende uit verhalen (ik ben beroemd!) durfde ik het toch te proberen. Maar de vleugel was erg lastig op te bouwen, het ding is hyperstrak aan alle kanten dus de neuskabel en de tips krijg ik er op m’n eentje niet in, en toen ik bijna klaar was liet Alex weten dat het vrij turbulent was. Dat was de druppel dus ik pakte de boel weer in. Alle anderen hebben wel gevlogen, sommigen zelfs een heel aardig uurtje of langer, en de meeste landingen waren ok. Nou ja, morgen weer een dag. De rest van de week lijkt het Asomada to worden. Mijn favoriete stek hier tot ik twee jaar geleden tegen dat rotsblok klapte, maar die fout zal ik dan ook niet meer maken. Wel op tijd richting landingsterrein dus.