Jean-Francois 
Noel 
Nanard
De parapenters en gezinnen zijn vetrokken, de camping is bijna leeg. Met Jean-Francois en Noel en een pan salade werd het een ouderwetse avond sterke verhalen. Over gaggles van schermen, vrijvliegers, rigids en wedstrijdpiloten. Over Australisch cartowing zonder radio. Over lieren met Jean-Francois bovenop een helling en de lier onderaan. Over het opslepen van Francoise (49 kilo) achter een trike waarin Jean-Francois als cameraman voor zo'n honderd kilo extra zorgde. Over naar beneden spiralen in een termiekbel vol gieren met een camera voor je ogen. Jean-Francois was vroeger al net zo makkelijk proefkonijn voor domme ideeën als ik. Ik denk dat ik de eerste jaren alles nieuw en spannend vond en het verschil niet zag tussen goed doordachte en beproefde startmethoden en heel slechte ideeën. Ik moest alles nog leren maar starten sturen en landen kon ik al wel. Ik had er geen idee van hoeveel er fout kan gaan en dat invalshoek, kracht en aangrijpingspunt en trekrichting er net als de windrichting echt toe doen en niet alleen theoretisch te begrijpen waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten