NK

Ik heb m’n laptopje wel bij me, maar zoals gebruikelijk bij een NK absoluut geen tijd om iets te schrijven en al helemaal geen internetverbinding. Het ritme is weer als vanouds: zeven uur gaat de wekker, ontbijten en harnas klaar maken (water erin, batterijen, schone sokken, mueslibars), acht uur naar het hoofdkwartier om de meteo en de scores te bekijken en allemaal organisatorische rimram te doen. Dan naar de start op Tre Pizzi, waar je je spullen tighonderd meter loodrecht omhoog moet sjouwen. Tegen de tijd dat m’n hart en m’n adem weer beseffen dat ik toch nog geen tachtig ben is het opbouwen, lunchen, drie keer op en neer naar de auto lopen omdat ik wat vergeet. Twaalf uur briefing over de taak en de weersontwikkeling, uitreiking van de bloemetjestruitjes aan de dagwinnaars van gisteren, overleg met het team over de keerpunten en de route. Meestal ga ik me dan rustig aan eens klaar maken, en ik vlieg ongeveer een half uur voor de start open gaat. Dan heb ik voldoende tijd om hoogte te winnen en richting startcirkel te vliegen, zonder al te groot risico om er al voor de start uit te zakken (zoals gisteren snik). Afijn, het vliegen van zoveel mogelijk van de taak is harstikke spannend en het geeft een enorme kick als je een keerpunt haalt, maar het is nogal saai om het na te vertellen. Hooguit de akelige momenten maar tja m’n moeder leest mee. Dus kan ik het beter niet hebben over een bijna-botsing met Johnny Baas, die mij agressief uit m’n belletje drukt en ’s middags blij komt vertellen dat “we samen hebben getermiekt”, over het keerpunt bij de antenne waar ik naar m’n eigen smaak eigenlijk te laag aankwam om nog een fatsoenlijk landingsterrein te kunnen halen maar ik kon het vanwege de wedstrijd toch niet laten om door te vliegen, over m’n hart dat hoog in m’n keel klopt als ik ga landen op een hellend terrein met bomen en kabels eromheen en turbulente lucht. Gelukkig heb ik inmiddels een paar megagrote en vlakke terreinen ontdekt dus het landen zal wel lukken, bovendien doe ik m’n circuit steeds beter en is m’n snelheid steeds hoger (dus veiliger), over landen zou ik me geen zorgen meer hoeven te maken.
Landen, naar de weg lopen, aan Connie melden waar ik zit, inpakken en dan wachten op het busje. Vaak kan je vanuit je landingsplaats heel goed naar de wedstrijd kijken, je ziet ze allemaal over komen en ploeteren om te stijgen of hard racen om snel op goal te zijn. Een gaaf gezicht. Je ziet de bikkels die zich vanaf honderd meter boven de grond heel geduldig en heel langzaam omhoog werken, en de verliezers die her en der naar beneden draaien en op circuit gaan (landen).
Na een paar uur komt het busje, we halen nog wat andere onfortuinlijke buitenlanders (als in: niet op doel geland) op en als het echt laat is mogen we rechtstreeks naar het hoofdkwartier. Beetje doorrijden want we kunnen nog tot half negen ’s avonds onze gpssen uit laat lezen. Dan naar de camping, even douchen, terug naar Sigillo om te eten en snelsnel afrekenen en naar bed.
Het is een hoop wachten maar altijd ergens in de middle of nowhere dus je kan geen boodschappen doen of je boek uitlezen (nou ja ik heb natuurlijk wel altijd genoeg te lezen in m’n harnas, het zal me niet gebeuren dat ik uren zonder letters zit.

Vrijdag 21 juli
Gisteren zat ik bij de start boven iedereen, zo goed heb ik het nog nooit meegemaakt, boven Tanno boven Paul de Gier boven Erika maar jeetje ik wist het ook weer in no time te verpesten en binnen een half uur stond ik aan de grond. Zoiets is echt alleen maar aan m’n eigen stommiteit te wijten en ik ben dan ook de enige waar ik woest op kan wezen. Heb me beheerst en mezelf niet doodgemarteld. Ik stond vlakbij de camping dus de rest van de middag heb ik baantjes getrokken en gelezen, en vooral geprobeerd niemand te zien en net te doen of ik niet besta. Vandaag weer een dag, zonder al te veel zelfvertrouwen puf ik de berg maar weer op. Nog twee taken, hoe dan ook kom ik niet meer uit de onderste plaats weg. Voor de zoveelste keer; NK is kennelijk niet mijn ding.

Zaterdag 22 juli
Goed gevlogen, ik ben geeindigd als 34e. Niet echt een score waar ik op had gehoopt maar na een paar heel slechte taken valt het toch nog mee. Ze staan op zeilvliegen.nl