Onverwachte vluchtjes

Jacques en Ad

Mario Campanella

Vanwege de Tour de France mochten wij niet op de Chabre vliegen, het luchtruim was tot aan Gap en Sisteron gesloten. Uiteindelijk verzamelden we allemaal op La Bâtie Neuve, waar een cameraploeg met drie enorme trucks de start blokkeerde zodat wij ons moesten behelpen met een parapentestart. Thierry waarschuwde me om ruim op tijd richting landingsterrein te gaan, en na twee slagen met Glen boven me en Dave voor me zat ik al zo laag dat ik het op moest geven. Het was zo’n acht kilometer tegen een stevige wind in over hellingen met gewas, geen aantrekkelijk beeld. Ik kwam ongeveerd tweehonderd meter boven het landingsterrein aan, vond daar een prachtige bel en draaide terug naar tweeduizend meter. Het uitzicht was prachtig en ik maakte wat fotoos, maar daarna wist ik niet goed wat ik nou eens zou gaan doen. Terug naar de start was misschien de beste optie, maar ik had er geen zin in om later opnieuw die spannende oversteek naar het landingsterrein te moeten maken. Richting meer leken de landingsmogelijkheden af te nemen, richting Gap lukte sowieso niet vanwege de tegenwind en richting Laragne dook ik het tochtgat van een kleine vallei in. Binnen drie kwartier stond ik dus gewoon op de grond, met een harde klap omdat ik onvoldoende snelheid had om de windgradient op te vangen. Dat gold ook voor de meesten na mij, het was één groot whackfest.

Toen iedereen binnen was reed ik met Ceri en John terug naar boven om onze auto’s op te halen. Op weg naar beneden kwamen we in een megafile van campers, de Tour was kennelijk net afgelopen en het hele circus toog prompt naar de volgende finish. Anderhalf uur in de hitte, voor een stukje van nog geen vijf minuten. Afscheid van Kathryn & Dave, en Jamie & Glen gemist, balen.

Gisteren zag de lucht er niet denderend uit maar na een hoop geaarzel en een telefoontje van Andreas bouwden we toch op. Het leek me een goed plan om de minimale omstandigheden aan te grijpen om weer eens op de Vis te landen. Ik vind het altijd een heel eng terrein en als ik er tijdens de wedstrijd uitzak levert het meer spanning op dan goed voor me is. Nu maakte ik een perfecte landing, dat is ook weer achter de rug. ’s Middags het meer overgezwommen, heerlijk, en ’s avonds met Mario en Tanno aan de wijn omdat de vooruitzichten voor vandaag nog veel slechter waren.