Eindelijk weer ns een echte vlucht in Nederland, geweldig.
Van Almelo naar Stadskanaal rijden was al genieten, de zon brak door toen ik
voorbij Emmen was en de Anton Pieckhuisjes stonden in het weelderig groen.
Gezellige drukte: Dees en Robbie, Rinus, Ruud, Rob Emiel Martin Mario ene Cor
en ik. Rinus zette me onderin een wolk af op 600 meter, het piepte wel maar ik
kon niet omhoog omdat ik niks zag. M’n tweede start ging beter, Cor wees een
mooie bel aan en hoewel ik ‘m niet goed gecentreerd kreeg won ik toch meter
voor meter hoogte. Geen radio, geen taak, alleen maar mooi weer en het
voornemen om zo lang mogelijk in de lucht te blijven. Zigzaggend van wolkje
naar wolkje dreef ik over de lintbebouwing van Stadskanaal, Nieuw Buinen, nog
zo’n langgerekt dorp langs een kanaal en een weg. Lachen van geluk, zo’n
vrijheid, zo prachtig, zo’n ruimte. Ik bleef lang pielen boven een voetbalveld,
en toen ik eindelijk weer in de buurt van de wolkenbasis op 760 meter kwam zag
ik dat het nogal veel blauw was in de richting waar ik heen ging. Dan maar
terug, maar toen dreef ik over bosjes en een golfterrein en een meer, minder
landingsopties. Vanaf het moment dat ik een fijne grote vrij aangestroomde wei
in de smiezen kreeg zakte ik als een baksteen, en kort daarna stond ik aan de
grond.
De boer kwam met mestkar en al even kijken of ik in orde was.
Er is altijd even een moment dat je niet zeker weet of een boer misschien niet
kwaad is, ik ben wel eens door een roodaangelopen meneer van z’n land afgejaagd.
Deze meneer was gelukkig vriendelijk. Na een kletspraatje over termiek en
starten en landen en drassige grond van de regen kreeg ik een smsje van Rinus
die liet weten dat hij me op kwam halen, superdeluxe. Terug op het veld tentje
op gezet, biertje op het terras en wat te eten, en straks lekker vroeg slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten