Baksteen

Gijs op final

De hele nacht lag ik te woelen en te malen. M’n schouder doet een beetje pijn, niet veel maar genoeg om te beseffen dat het vliegen niet goed voor me is, zelfs niet een kwartiertje met de Fun. Wil ik mezelf een kans geven om ook in de toekomst nog te vliegen, dan moet ik waarschijnlijk bij het minste pijntje nu, even een rustdag inlassen. Maar de voorspelling voor vandaag was echt geweldig, mogelijk de mooiste dag van de hele comp. Dus om nou net vandaag niet te vliegen, dat ging me toch echt niet lukken.

Het werd nog mooier bij de taakbriefing. Open class kreeg een flinke afstand met een  mooie maar spannende bergrug Slovenië in. Zelfs als ik op dit moment helemaal fit zou zijn geweest dan had ik het waarschijnlijk toch niet aangedurfd. Volgens Suan is het makkeljik en is er maar een klein stukje onlandbaar, maar zijn beschrijving van de landingsmogelijkheden maakte het er niet aantrekkelijker op en bovendien dacht Balasz dat het reteturbulent zou zijn. Voor de sportklasse leek het echter een makkie, 59 km voor de start langs, even een heuveltje aantikken en een keerpunt boven Travisio en dan naar goal. Eitje. Alleen was het dat toch niet. De eerste gaggles kwamen alsmaar niet omhoog, en toen ik tien minuten voor m’n eigen start van de berg af ging bleek het ontzettend lastig een belletje te pakken. Ik bleef een minuut of tien tobben en zat toen al net boven het kasteel van Toppo, dus ik moest op het parapenteveldje landen bij nog een stuk of vier andere delta’s. Met een perfecte landing wel, dat maakt de dag toch nog goed.

Als éénnalaatste kwam Djenghiz nog op goal, gevolgd door Sasha – allebei helemaal kapot. Daarna gauw douchen en op de fiets naar het diner, waar ik bij de Oostenrijkers terecht kwam. Ineens mis ik Mario en zijn lichtelijke bezitterigheid, mijn Franse adoptie is voorbij. Gelukkig krijg ik luchtkusjes van het Spaanse team en knipoogjes van de Russen. Manfred en Guenther als haantjes om me heen, erg grappig. Ik sloeg ieder aanbod voor een lift naar huis af. Het fietsen in de zwoele nacht bij volle maan over een doodstil fietspad was zalig.