30 april 2018

Afloop Spring Meet Friuli Venezia Giulia





En het is alweer voorbij. Elke keer weer dezelfde blues, mensen die al afscheid nemen terwijl je zelf nog staat te bedenken wat je gaat doen, de tenten die worden afgebouwd, de goalline weggehaald. Vanavond is er prijsuitreiking en eten maar een groot deel van de piloten zal al vertrokken zijn, om ze misschien pas over een jaar of twee jaar weer te zien. Of volgende maand, net zo makkelijk.
De lucht was vanmorgen donkergrijs maar we reden toch naar boven, in de mist, maar al snel brak de zon door en bouwden de meeste piloten op. Ik niet, twee nachten na twaalf uur naar bed is teveel en bovendien heb ik toch weer last van m’n schouder. Het waaide ook erg hard en hoewel we aan de rand van een grote vlakte zitten zouden de bellen nog flink turbulent kunnen zijn, of gewoon verwaaid. De uren op de start waren om bij te praten, te lezen, roddelen. Discretie is nogal lastig als je met z’n allen dag in dag uit brieft, auto’s deelt, naast elkaar opbouwt, landingen viert en eet. Het maakt mij niet uit, ik vind het wel leuk om als een stel giechelende pubers te proberen schijn op te houden. Het is erger als mensen over je zeggen dat je slecht vliegt of dom landt, dan de vette knipogen over wie met wie wat doet.
Ik heb in jaren niet meer zo ontspannen meegedaan bij een wedstrijd (ik kan moeilijk beweren dat ik mee heb gedaan aan de wedstrijd, niet met enkel vluchtjes van de start naar de landing). Als teampje hadden Tanno Gijs, met Emiel en Paultje in de bus, en ik het goed voor elkaar, de bed & breakfast was ideaal, en ik heb een mentale knop omgezet die ik jarenlang niet heb kunnen vinden. Het enige zeurtje in m’n achterhoofd is dat al dit positivisme nou niet meteen betekent dat ik weer kan gaan trainen zodat ik over een paar maanden wel weer echt kan vliegen – er zit nog steeds artrose in m’n schouder en dat wordt niet vanzelf beter. Maar ik heb er nu wel een beetje fiducie in dat ik de balans zal kunnen vinden tussen helemaal niet trainen en serieus vliegen, veilig, met genoeg kracht in m’n armen om gecontroleerd te kunnen manoevreren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten