Terwijl ik richting De Zilk reed wist ik al dat dat eigenlijk niet zo'n goed plan was, zeker niet met het plan om morgen een dagje serieus te gaan vliegen in Stadskanaal. Maar de pijn in m'n schouder is nou ook weer niet ondraaglijk en ik had echt super veel zin om weer ns te duinsoaren en de vaste soarders te zien.
Sowieso de aardigste mensen in de Nederlandse vliegwereld, altijd bereid om even mee te lopen om de vleugel naar boven te helpen dragen (Niko), om te helpen inhaken en starten (Jaap), om na mijn smadelijke buikschuiver in het zeeschuim omdat het toch echt te licht was en cross bovendien te helpen de vleugel naarde rotonde te zeulen (Rob). Daar mocht ik emmertjes water halen in het vliegerwinkeltje, zodat ik het ergste zand, zout en algen van de tips en het a-frame kon afspoelen. Thuis de vleugel meteen in de tuin weer open gelegd, met een sopje beter schoongemaakt en daarna voortdurend stukken zeil verleggen in de hoop dat het nog voor het donker zou drogen. Dat is niet het geval dus zaterdag gebeurt het allemaal opnieuw.
Ongeveer twintig tot dertig seconden in de lucht, een uur of zes entertainment. En dan ook nog niet eens fatsoenlijk afscheid van de mannen genomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten