 |
| Profondeville |
 |
Piet en Eric
|
 |
| Piet |
Op een luchtbedje slapen, de hele ochtend in laarzen rondstampen en dan ook nog op m'n eentje alles naar de start sjouwen is niet bevorderlijk voor m'n rug. Dus toen Piet me heel lief aanbood me van het landingsveld op te halen voor nog een vluchtje, omdat ik na vier minuten al op de grond stond, sloeg ik het toch af. Ik ben ook niet heel erg teleurgesteld want wat een leuke nazomerserie heb ik gehad! Eerst naar Stadskanaal, toen een dagje lieren in Bruinehaar en dit wiekend een sleepje in Maillen en een start op Sept Meuses. En bijna allemaal met goeie landingen. En sowieso een hele hoop maatjes die ik altijd te weinig zie.
Ik had gisteren op Maillen niet zo snel in moeten pakken, maar toen ik wilde landen was ik zo achterlijk moe in m'n handen en armen dat ik vreesde uit puur gebrek aan kracht geen controle meer te hebben. Eind van de dag werd het rustiger en blauwer maar ik vond het niet erg dat ik al had ingepakt, ik had er best een leuk vluchtje op zitten en ik vond het leuk om de anderen een beetje te helpen.
Vanmorgen was kwam ik al om tien uur op de start van Sept Meuses aan zodat ik in alle rust op kon bouwen. Er kwamen wel groepjes renners en mountainbikers langs maar niet teveel. Maar tegen de tijd dat ik helemaal klaar was en de wind ook wat begon aan te trekken stroomden de eerste parapenters toe. Ik wilde graag zoveel mogelijk voor hen in de lucht zijn, maar daardoor startte ik toch iets te vroeg en de termiek die er was was net te klein om een serieuze poging te durven wagen. Ik weet inmiddels hoe slecht ik om ga met de stress van een ver liggend landingsveld, dus ik ging er dan maar op tijd heen en ik maakte een uitstekende landing in nul wind. Piet haalde me op, hielp de vleugel op het dak leggen en vloog vervolgens zelf de sterren van de hemel zodat ik hem toch niet hoefde te komen redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten