Vandaag erg teleurstellend. De lucht was fantastisch, ik voelde me helemaal fit en relaxed en gefocussed en ja hoor de start was perfect. Ik draaide met Blenkie en nog een paar anderen in een vette drie, vier m/s naar wolkenbasis. Drie kwartier voor de start dus ik had alle tijd om fotoos te maken, om een beetje rond te darren, om te zakken en weer opnieuw naar wolkenbasis te draaien. Toen de start opende zat ik keigoed, nog een paar slagen naast een wolk een paar honderd meter hoger dan Wakkie zei dat nodig was om het onlandbare stuk over te steken. De hele massa stak op weg en ik vind het nooit zo erg om er een pietsie achteraan te komen, dan zit niemand me in de weg en kan ik mooi zien waar ze gaan draaien. Ik bleef veel meer bij de hoge ridge dan de rest en ik zakte weinig, al vrij snel had ik weer een landingsterrein onder me en nog even later draaide ik in met Jenny en nog zo’n vijf anderen. We dreven echter veel te hard richting noordoost en ik zag overal wolkjes, gaggles, heuveltjes en vogels plus aantrekkelijke landingsterreinen, dus ik stak – te laag – door richting keerpunt. Nog een paar slagen met twee anderen maar die draaiden erg dichtbij en ongeorganiseerd, dus dat belletje liet ik ook maar voor wat het was. Uiteindelijk dobberde ik een half uur rond tussen startcirkel en keerpunt, en ik had geen moment het gevoel dat het slecht ging. Ik keerde zelfs een keer terug nadat ik op impuls te laag naar het keerpunt begon te steken, m’n doel voor deze wedstrijd. Eigenlijk had ik mezelf daar een beloning voor beloofd, maar tering ik voel me helemaal niet geweldig. Voordat ik er erg in had stond ik aan de grond. Inmiddels is m’n knie flink opgezwollen en het doet nogal pijn, dus het rondsjouwen in de hete zon met vleugel en harnas was geen feest.
Mar vond me net toen ik de vleugel in de schaduw legde, en we namen een duik in een riviertje met Montse en een Zwitser. Kort daarna meldde Cameron zich, hij haalde goal net niet en is ongeveer net zo teleurgesteld als ik, na drie-en-een-half uur en 110 km. Blenkie had juist een superdag en Joost stond ook op goal, altijd een dubbel gevoel. Leuk voor hen en het zijn mijn vriendjes dus vind ik het ook gaaf, maar tegelijk voelt het extra zuur om juist op zo’n topdag uit te zakken.
Morgen poging vijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten