Spanje

De trip naar Ager is lang en vermoeiend, maar aan het eind krijg je ook wat. Ideaal appartementje, mooi weer en de Monsec natuurlijk. Nadat we gesetteld waren en wat gegeten hadden kwam Montse ons halen om naar boven te rijden. Het waaide (woei?) flink hard, niet mijn favoriete omstandigheden, en ik was best moe van de reis dus ik begon natuurlijk mijn standaard gemiep over dat ik misschien mogelijk eventueel vandaag dan toch maar niet enz. En dan ondertussen de spanbanden loshalen en de vleugel afladen, de jongens kennen me nog niet zo goed dus ik heb uitgelegd dat dit mijn gebruikelijke ritueel is en dat ik dan uiteindelijk als eerste start. Ondertussen waren Egbert en Erik de berg al af en het zag er uitstekend uit. Met hulp van Cameron en Frans liep ik gemakkelijk de berg af, draaide relaxed omhoog en fladderde een beetje boven de start rond. Nou is m'n grootste probleem het landen, en vanuit de lucht zag het terrein waar we hadden afgesproken er toch weer minder jofel uit. Ik besloot om het gewoon simpel te houden deze eerste vlucht met alle reisvermoeidheid nog in m'n kop, dus ik draaide vanaf wolkenbasis naar beneden, deed best een goed circuit en stond dankzij m'n droguechute net voor de bomen aan de grond. Direct na mij schoot het Zwitserse meisje met een intermediate diezelfde bomen in, en niet veel later maakte Moniek zo'n overshoot dat ze voorbij die bomen een upright krom landde. Het veld liep dan ook behoorlijk af, goed om te weten. Montse en de Zwitserse moeder haalden ons op, best gezellig zo'n girlfield. Tegen de tijd dat we de jongens ingeladen hadden stond ik te tollen van de slaap. Nog even inschrijven, eten en naar bed.