12 januari 2016

Afscheid



Afscheid nemen is iedere keer weer raar. Je bedenkt allerlei diepzinnige dingen om te zeggen maar uiteindelijk is het een knuffel en weglopen. Alles wat je had willen zeggen had je eerder moeten doen. Alleen het afscheid van Cameron en Lyn was goed, maar hen heb ik eerder deze vakantie eigenlijk niet gezien. Bij Selmsey moest ik plotseling snel weg om een herhaling van drie jaar geleden te voorkomen, toen Adam m’n auto voor de deur zag staan. Ik dook de oceanpool in en gebruikte de rest van de dag om m’n bagage in orde te brengen, een beetje te lezen, af en toe een beetje in de golven te plonzen maar veel kon je niet doen want er stond een enorm sterke stroming. Het was fijn dat Fluffy langs kwam maar ze was doodop. Daarna een uurtje met nogal lastige Maya en Indigo en Anoucha die zich luidkeels over Conrad  beklaagde terwijl hij eten voor haar stond klaar te maken. Het werd pas weer ontspannen bij Nicola en even later stonden we met z’n drieën op Scenic naar het onweer te kijken en leven en dood te bespreken.
Om half zes draafde ik over het strand naar de oceanpool voor een allerallerallerlaatste zwempartij, de zon kwam pas boven de horizon toen ik terug bij Conrad was. Ik kon rustig ontbijten en toen met Hairy Karl naar Sydney rijden om m’n vleugel af te leveren. Dat verliep vlotjes en vriendelijk, deze agent ga ik vaker gebruiken. Om de tijd te doden en afscheid te nemen zochten we een espressobar op, waar een lief meisje me veel te weinig rekende en toen ik zei dat het niet kon kloppen zo goedkoop zei de eigenaar dat ik het moest laten zitten. In ruil voor een praatje, altijd. Australiërs zijn werkelijk de hartelijkste en behulpzaamste en vriendelijkste mensen op aarde. Toen ik gisteren met een ingezeepte auto bij de carwash weg wilde rijden omdat m’n munten op waren, stopte een jonge knul me een paar dollar in handen. Dat soort dingen.
Tussen ingang en gate kostte maar anderhalf uur dit keer, ik kan rustig proberen m’n internetcredit op te googlen en dan begint het boarden. Achtentwintig uur, en ik ben nu al plakkerig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten