Retrieve

M’n schouder was te pijnlijk en de vooruitzichten waren te slecht om te vliegen, dus ik beloofde de Hogans om voor hen te rijden. Tenminste als ze niet zelf op het vliegveld zouden landen. De lucht zag er waardeloos uit maar iedereen leek weg te komen, en in de loop van de middag werd het steeds beter. Serious startte als één van de laatsten en Steve als allerlaatste, en allebei verdwenen ze uit zicht dus het leek me een goed idee om hun auto te pakken en alvast een stukje richting goal te gaan rijden. Ik weet niet hoe goed ze zijn, en ze hebben enorm ouwe meuk om mee te vliegen en ze treuzelen eindeloos op start, maar het werd zo’n typische Forbes dag waarop iedereen goal haalt. Terwijl ik me nog in hun auto aan het installeren was kreeg ik een voicemail van Serious. Hij is gelukkig nog een beetje te verstaan omdat ie al een aantal jaar uit Liverpool weg is, maar ik moest toch aan een native speaker vragen om z’n bericht voor me te vertalen. En toen was er nog niks zinnigs van te maken. “Hi H ik sta at the far end of the river, links van de weg bij een groot huis” hahaha. Toen ik ‘m een tekst stuurde om te melden dat ie kon gaan lopen als hij niet met coördinaten en een afstand kwam, bleken we ineens contact te kunnen maken en hij belde op. Kennelijk was Steve inmiddels op het vliegveld geland, als ik hem zou oppikken kon hij verder voor z’n broer zorgen.  Ik naar de hangar, maar nee geen mens te bekennen, dus toch maar weer terug naar de club waar vijf ouwe mannen zich kostelijk amuseerden met de pogingen om Serious te lokaliseren. Uiteindelijk synchroniseerden de coördinaten met een deel van z’n beweringen ( hij was totaal niet on course, minstens 45 graden off) en inderdaad, hij stond dertig km op de Newell highway. Nadat ik ‘m de mantel had uitgeveegd en even later Steve een extra dosis had gegeven kreeg ik bier, eten en de toezegging dat ze voor mij zullen rijden. Het zijn maffe kerels, vriendelijk en mogelijk prima piloten maar ze lijken een beetje out of place hier in Forbes.