Ik was heel snel klaar op Mala. Nu Johnny een centimeter van
de tipsticks heeft afgezaagd kan ik ze zelf in het gekrompen zeil spannen en
dan gaat het opbouwen een stuk sneller. Gunnar, Ingvar en Reidar doen niet mee
met de wedstrijd dus ze waren al om elf uur in de lucht en toen ging het nog
best goed. Het zakte wat in en ik hoorde Seppi met Jonas overleggen dat er
straks zestig man zouden proberen te schrapen op het lage vlakke hellinkje, en
ik was niet van plan om nog een dag te niet-vliegen. Dus een half uur voor de
briefing startte ik maar na drie slagen moest ik het al opgeven. Ik landde
perfect en een minuut later kwam Ingvar erbij en hij rent altijd omhoog om de
auto te halen. Het was nog vroeg dus we gingen voor een tweede vlucht, Ingvar
bracht m’n vleugel naar de start en om twee uur was ik weer in de lucht. Voor de
wedstrijd deze keer, maar bij iedere bocht kwam ik iemand tegen en dat schraapt
niet lekker dus binnen een paar minuten stond ik alweer op de grond. Opnieuw
perfect, dat dan weer wel.
Gelukkig had ik m’n boek en leesbril in m’n harnas gestopt zodat
ik de rest van de middag lekker in m’n t-shirtje tegen de vleugel geleund kon
lezen. De één na de ander dwarrelde buizenbrekend het veld op alleen m’n Franse
vriendjes zag ik niet en Kathleen was ook nergens te bekennen. De rest van de
dag zat ik dus tussen de Noors-sprekende gasten, ééntje uitzonderlijk vervelend
(volgens mij is ie autistisch, wat een hork). Hopelijk willen Francoise en
Christian me morgen redden maar dan moet ik wel op de sofa slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten