Ongevalsverslag

Lanzarote (Macher) 8 december 2016, Speedwings Spyder 12,5

Piloot rating: advanced (IPPI 5)

Ongeval: overshoot, botsing tegen rotsblok

Letsel: rechterelleboog uit de kom; gescheurde pezen; beschadigde zenuwen

Schade: linker upright krom

Beschrijving

Voor de wedstrijdbriefing startte ik twee keer aan de basebar omdat er een pittige wind op La Asomada stond. Ik maakte een paar slagen voor de berg om  hoogte te winnen en landde op de top. Ik stopte met spelen omdat de wind afnam en cross draaide waardoor het risico te groot werd om al uit te zakken voordat het window open ging.

Toen het window open ging startte ik meteen. Ik zakte uit en wilde zeker weten dat ik over de hoogspanningskabels zou kunnen komen, dus ik stak al vrij hoog bij de berg weg. Ik kwam te hoog bij mijn beoogde landingsveld aan en maakte enkele s-bochten. Ik ging ervan uit dat er veel wind zou staan, bovendien vloog ik met een oude en daardoor nogal stijve vleugel; daarom koos ik niet voor een U-circuit. Na de s-bochten was ik nog steeds te hoog maar het zag er naar uit dat ik voldoende ruimte had om op het volgende veld te landen. Ik bleek echter veel verder door te glijden dan ik had ingeschat – het terrein liep naar beneden af en er stond vrijwel geen wind.

Het veld voorbij de laatste goede landingsmogelijkheid zag er hobbelig uit, zoals veel terreinen in Lanzarote, maar ik had niet gezien hoe groot de heuvels en rotsen waren: anderhalve meter hoog. Op het laatste moment, toen een botsing bovenop een fors rotsblok onvermijdelijk was, duwde ik uit. Enerzijds verminderde dat wel mijn snelheid en het raakvlak met de rots, anderzijds maakte het loslaten en mijn lichaam beschermen onmogelijk.

Wat ik had kunnen/moeten doen

Ik had kunnen weten dat er weinig wind stond (ik zakte immers uit, bovendien hadden we bij het parkeren op het landingsveld gemerkt dat het erg warm was). Met die wetenschap had ik een U-circuit kunnen doen, of juist door kunnen vliegen over het hobbelige terrein heen naar het hoofdlandingsterrein.

Ik had nog een paar en/of scherpere/slippende s-bochten kunnen draaien.

Ik had mijn remchute kunnen gooien.

Ik had twee meter eerder en feller kunnen uitduwen.

Ik had op het laatste moment een bocht kunnen draaien. Dat zou zeker schade tot gevolg hebben gehad maar het risico op een gebroken rug of nek hebben verkleind.

Ik had een seconde eerder kunnen flaren en vervolgens de uprights los moeten laten en mijn armen voor m’n borst moeten kruisen.

Waarom ik dat niet deed

Ik rekende op veel wind, deels doordat ik een uur eerder nog pret had gehad met toplandingen in de pittige soarwind. Ik liet onvoldoende tot me doordringen dat de condities veranderd waren.

Ik kende de vleugel niet zo goed; had er pas negen vluchtjes mee gedaan. Ik kon de glijhoek nog net zo goed inschatten. Bovendien was het een oud, gekrompen doek waarmee het nogal stijf sturen was. Dat was wel iets verbeterd nadat er een centimeter van de tips was afgezaagd, maar ik bleef toch conservatief vliegen = geen lage bochten draaien en geen slippende bochten doen.

Mijn droguechute zit nogal diep in m’n harnas. Als ik ‘m op tijd pak is dat geen probleem en ik ben ook voldoende gewend om ‘m te gebruiken. Deze keer bedacht ik echter te laat dat ik ‘m zou kunnen gebruiken en toen wilde ik niet meer met één hand hannessen waardoor ik vreesde op mijn final, laag bij de grond en met obstakels aan de zijkanten (bomen, gebouw, electriciteitskabels) te gaan slingeren.

Ik schatte de helling van het terrein en de omvang van obstakels verkeerd in, misschien doordat ik kort daarvoor een nieuwe bril heb aangeschaft (terwijl ik wel nog met mijn vertrouwde contactlenzen vlieg).

Mogelijk reageerde ik net iets trager dan gewoonlijk doordat ik de avond tevoren meer bier had gedronken dan gewoonlijk (al was ik niet aangeschoten geweest).

Wat ik vind dat je er van kan leren

Wees altijd alert op veranderingen in de condities, en wees altijd in staat om daar naar te handelen. Laat je niet verrassen maar blijf voortdurend checken of je aannames wel kloppen: hoe is mijn glijgetal, waar komt de wind vandaan en hoe hard is ie, is dat veld inderdaad vlak?

Neem beslissingen, doe iets! Bij eerdere lastige situaties hielp het mij om mezelf hardop instructies te geven. Dat was minder dom geweest dan hardop schreeuwen van de pijn.

Ga ervan uit dat slaaptekort en alcoholgebruik je waarneming, besluitvaardigheid en reactiesnelheid negatief beïnvloeden. Wees je daarvan bewust, besef dat je vandaag misschien nog scherper op moet letten dan anders, nog eerder met je landing bezig moet zijn, nog minder moet vertrouwen op je geluk en je vaardigheid.

U-circuits zijn bijna altijd beter dan s-bochten.

De afloop

Nog vóórdat ik goed en wel op het rotsblok lag vastgepind onder mijn voorkabels, had ik al gezien dat er iets heel erg fout zat in mijn arm. Het deed ook goed pijn. Ik wurmde me zo snel mogelijk uit mijn helm en harnas, ondertussen hard schreeuwend (omdat je dat nou eenmaal doet als je pijn hebt, maar ook bewust om te zorgen dat m’n vrienden zich zouden haasten om me te komen helpen). Nadat ze me van de vleugel bevrijd hadden vroeg ik of ze m’n kleren open wilden knippen want ik had het ontzettend heet.

Er kwamen drie ambulances en aan mij werd gevraagd met welke ik mee wilde; met de knapste verplegers natuurlijk. Dat bleek een goeie zet want ik kwam in een privé ziekenhuis terecht waar ik uitstekend behandeld werd. Gelukkig zat er een EHIC in m’n portemonnee en gelukkig had ik een vriend gevraagd m’n portemonnee en telefoon mee te nemen. Al snel was er een vriendelijke juffrouw van de alarmcentrale die Spaans sprak en die mij kon vertellen wat ik moest doen – niets is belangrijker dan dat als je veel pijn hebt en in een vreemd land bent.

Eénmaal terug in Nederland meldde ik me zo snel mogelijk bij de gipskamer, waar ze wel eerst willen weten of je geen mrsa meeneemt. Mijn geluk bleek dat men het hier niet nodig vond om me te opereren. Zes dagen na de klap werd ik bevrijd van de spalk en kan ik aan fysiotherapie beginnen.