Leren jongleren

SUP-boarding in de baai in de ochtend, ’s middags jongleren tot drie ballen aan toe. Kathryn en ik voelen ons allebei als trotse kinderen die voor het eerst zonder zijwieltjes fietsen, zo ontzettend cool. O. is professioneel jongleur, en hij vertelde ons de hele dag door dat we het zouden leren als we naar hem zouden luisteren. Dat deden we dus nauwgezet en inderdaad, in drie kwartier bleken we in staat om drie ballen op te gooien en weer te vangen. We begonnen met één bal, toen twee waarbij we maar ééntje hoefden op te vangen, enzoverder. Volgens O. deden we het uitzonderlijk goed en we zijn ook een beetje euforisch.

Ondertussen was het SUPpen zo lekker dat Kathryn en Jamie allebei een board gaan kopen. We peddelden een stukje, gingen dan weer een beetje liggen en kletsen, en dan weer door. Daarna snacken in Biarritz, een echt mondain stadje met overvolle strandjes en stikvol bars. Nog even langs het hotel waar het huwelijksdiner is. Mijn kadootje voor hen had ik al weken geleden naar het hotel laten sturen, en Kathryn zag de envelop, geadresseerd aan H. van Kempen. De dame van het hotel vertelde dat ze het net morgen zou hebben teruggestuurd aan de afzender, omdat ze niet wist voor wie het was.

Het organiseren van een bruiloft, while having baby and guests

Gedwongen door m’n kapotte auto woon ik bij Kenny en Kathryn in hun laatste week voor de bruiloft. Dus ik krijg alle cliché’s mee, erg grappig. Kathryn heeft er lol in om alle details te regelen, mooie schoenen te kopen en aardigheidjes voor de gasten, een leuk pakje voor Kian. We hebben verschillende wijnen geproefd en bediscussieerd, ze probeert elf tafels in een zaaltje voor zes te puzzelen. Ondertussen houdt Kenny zich bezig met werk en baby en hij blijft zoveel mogelijk afzijdig. Maar af en toe wil Kathryn met hem overleggen, terwijl hij het duidelijk knoerdvervelend vindt dat het geen eenvoudig feestje wordt. Terwijl het voor Kathryn natuurlijk evident is dat, simpel of niet, je moet toch echt wat dingen van te voren bedenken om een leuk feestje te krijgen.

Ze zijn gelukkig wel superrelaxed. We denken dat het komt doordat ze ouder zijn, dus ze weten goed wat ze willen. Ze hebben al een rijk leven achter de rug en nu kunnen ze volop genieten van deze fase, met kind en huis en zoveel mogelijk surfen. Kathryn heeft in geen drie jaar meer gevlogen, dus we gaan zeker proberen of het lukt op Dune de Pilat komende week. Maar dat schijnt volkomen verpest te zijn met parapenters dus we kunnen er alleen terecht als het hard waait.

Huishoudelijk dagje

Kenny en Kathryn zijn naar hun werk, Kian is naar z’n oppas, en ik kon om twee uur bij de garage terecht. Hij gaat m’n auto repareren en het wordt niet eens belachelijk duur, maar nu zit ik wel vijf dagen zonder auto. Never mind, Jamie e.a. haalden me op. De hele middag zaten we op schommelstoelen aan de boulevard te kletsen over piloten en wedstrijden, over vrienden en eikels, over ouder worden en over sporten. We besloten dat we helemaal geen zin hebben om toeristische dingen te gaan doen, maar toen ik eenmaal terug in Kathryns huis op de bank lag met m’n boek bedacht ik dat ik het toch geen week vol ga houden om helemaal niks te doen. Dune de Pilat gaat waarschijnlijk niet lukken omdat het er bij weinig wind stikt van de parapenters, onmogelijk om daar met een delta tussendoor te vliegen. Voor fietsen in de Dordogne zijn we te lui. Misschien hebben ze wel wat cultuur in Biarritz? We zullen het meemaken. Eerst weer even kalmeren na alle autostress en verder het leven zonder vliegen herontdekken.