Thuis

Ik geloof niet dat ik al eens eerder in één ruk van Laragne naar m’n moeder ben gereden, in die hitte, op de zwartst mogelijke zaterdag, op m'n eentje na een erg korte nacht. Kort doordat Stephane met een duo delta en Fabien met een twoliner scherm een nachtvlucht wilden maken. Het was inderdaad volle maan maar toch behoorlijk heiig en je kan het landingsterrein niet zien vanaf de start. Bovendien hield de wind er precies op het moment dat we klaar waren mee op om mooi uit het noorden te waaien. Stephane startte bij zo ongeveer nulwind met z’n passagier en verdween in het duister. Fabien was zenuwachtig en snauwde me af, startte toch en dat ging verkeerd, mede door het spekgladde tapijt wat er sinds een paar jaar op de lage noord ligt. Ik kreeg een beroerte want ondanks z’n snauw ben ik erg weg van ‘m en het zag er echt akelig uit, maar hij klom alweer naar boven en bleef het nog een minuut of tien proberen maar uiteindelijk kwam de wind gewoon niet meer goed.

Klokslag acht uur reed ik dus uit Laragne weg, zonder Jamie dus zonder de vertraging om haar in Geneve af te zetten en dat bleek een groot geluk. Terwijl autoroute info voortdurend de meest afgrijselijke files meedeelde kwam ik twee keer in wat remmend verkeer terecht maar dat loste al heel snel weer op. Ik deed een paar dutjes, miste Laurent doordat ie pas terugappte toen ik Dijon al ruim voorbij was, en keek naar de parapenters waarvan een enorme wolk stil leek te hangen voor Kanfen. Na Bastogne zag ik er nog een stel maar die hadden motortjes, toch hingen ook die min of meer stil. Hoe saai kan je vliegen?

Zo kwam ik lekker vroeg in een heerlijk schoon en opgeruimd huis waar ik zelfs het gras niet hoefde te maaien en waar m’n subsidietoekenning voor het groendakje klaar lag. Buurmeisje Lisa, een teer sprietje van een meisje, hielp m’n Litesport naar binnen dragen en de hond van de buren sprong me bijna de kleren van het lijf in haar enthousiasme over mijn thuiskomst. Dikke appels in de tuin, een prachtige bos zonnebloemen op tafel, zalig. Het enige minpuntje was dat ik prompt door enn kwal werd geraakt toen ik even in zee dook, maar het leed is alweer geleden.