Wij zijn de fietsers van de lucht en gaan dus nogal ontspannen met regels en procedures om. Maar net als fietsers moeten ook wij weten op welk moment of bij welke omstandigheden het er echt wel toe doet. Bij een sleepstart kan ik niet gebruiken dat de starthulp zelf verzint wanneer hij welke commando's geeft - ik wil graag zelf bepalen op welk moment de tug begint te trekken. Daar sprak ik iemand over aan, die vervolgens zeker een half uur met me in discussie wilde over het verschil tussen een standaard procedure en een voor meerdere interpretaties vatbaar "ben je klaar?". Een dag later kwam ie nog vragen of we nog 'ruzie' hadden! Ik denk dat er piloten zijn die weliswaar jarenlange ervaring hebben en ook behoorlijk goed kunnen vliegen, maar die nauwelijks buiten hun eigen club komen en daardoor geen idee hebben van de normen en ook de risico's waar de rest van de wereld al jaren mee dealt.
M'n eerste start bij harde wind en harde thermiek was een rodeo. Echt niet leuk en toen ik eenmaal afkoppelde bleek de thermiek te verwaaid om te centreren. Ik parkeerde m'n vleugel halverwege start en auto omdat ik niet zeker wist of ik het nog een keer zou proberen, maar om kwart over vijf lag ik toch weer op de dolly voor een nieuwe poging. En dat werd één van de heerlijkste vluchten van het hele jaar. Werkelijk playground in the sky, overal lift en mooie wolken om het aan te wijzen, basis op 1750 meter, niet overdreven veel wind meer en een prachtig landschap van de meanderende Maas en dorpjes en rotswanden en Klaartje en ik dicht bij elkaar en Pedro en Frank op hun rigids en Tanno all over the place en nog een paar delta's. Voor het eerst in tijden was ik totaal niet met de grond bezig, maakte ik me er niet druk om of ik het veilige veld wel makkelijk zou halen, en m'n enige spijt was dat ik geen camera bij me had om fotoos van Klaartje te maken.
Ik ging niet mee dansen, achteraf spijtig want ze gingen niet naar Profondeville maar dichterbij dus ik had best naar huis kunnen lopen. Ik bevroor in m'n dikke slaapzak met een fleecetrui aan, even wat anders dan tegen de veertig graden. 's Ochtends was het gezellig met Dirk en Nathalie die voor ontbijt voor iedereen zorgen, en om half een hing ik alweer achter de tug. Deze keer gebeurde er weinig in de lucht dus ik pakte meteen in en rond een uur of vijf was ik al thuis. Mooi op tijd om nog een potje te zwemmen in een zalige zee, zonder kwallen deze keer en met heel weinig branding en zonder enge stroming. Na een uurtje zwemmen en dobberen was ik net op weg naar huis toen Brett me tegemoet fietste. We keerden terug naar Het Puntje voor een helemaal uitstekende afsluiting van alweer een erg fijn wiekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten