Eigenlijk vind ik alles rond Annecy behoorlijk verschrikkelijk. Het is een soort Valkenburg: een en al campings en snackbars en fietsverhuurders en vooral heel erg veel parapentetandembedrijven. De campings zijn allemaal mudvol en de campers en stacaravans staan hutjemutje bovenop elkaar. Ik heb een piepklein hoekje tussen een paar enorme cabins vol Nederlanders met veel te veel kinderen en de hele dag muziek. Te klein voor m'n grote tent dus ik leef weer uit m'n auto, erg onhandig als het regent. Maar wel weer snel in te pakken.
We stonden gisteren in de rij voor de navette maar JeanLouis Debiee kwam een lift aanbieden omdat twee van z'n leerlingen een ritje oversloegen. Er zijn hier twee scholen actief, Sylvain en JeanLouis, en ze zitten vol! Op de start staat Robert die ik ook nog van lang geleden ken dus helemaal alleen hoef ik hier niet te zijn, zelfs niet nadat Tim en Flic vertrekken. Er zijn ook nog een Pierre en een Philippe van vroeger maar die kan ik echt niet verstaan dus daar sluit ik me maar niet bij aan. En Remi spreekt wel uitstekend engels maar die moet werken deze week.
Terwijl ik m'n Fun stond op te bouwen, wat inclusief harnas en plasje minder dan twintig minuten duurt, arriveerden er drie tandems die opbouwden, hun passagier instrueerden en startten. Ondertussen dwarrelden er tientallen parapenters naar beneden - de wolkenbasis was vlak boven ons en behalve boven het landingsterrein zat er nul lift. Ik vond het landen dan ook spannend maar niet doodeng omdat er talloze uitwijkmogelijkheden zijn en de schermen zich redelijk aan de verdeling van het veld houden. Ze hebben alleen maling aan een fatsoenlijk circuit en een aantal komt als wingoverend naar beneden. Ik denk dat het gegil van passagiers uitstekende reclame is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten