Inschrijvingsdag Franse Open

Verhuisdag: auto volgeladen en aan de andere kant van de camping de stacaravan betrokken, Ken ophalen en uitladen, mensen begroeten (Gérard, Laurent en Césare en Kenzo Thevenaut, alledrie de generaties om verliefd op te worden). ’s Middags met ene Hervé naar een adembenemend prachtig gebied achter de Hongrie, richting Motte du Caire. Absoluut waanzinnig mooi. Maar ik was niet helemaal zeker of we elkaars bedoelingen goed begrepen en na een paar uurtjes was ik naar van het gebrek aan energie. Normaal gesproken had ik meteen ook willen abseilen in de waterval, nu wilde ik alleen maar liggen.

De safety briefing duurde erg lang en was nog vervelender dan gewoonlijk. Ze moeten nu een radio bij zich hebben met een of andere functie, allemaal dezelfde frequentie uitluisteren waar de FFVL veel voor betaald heeft, twee live trackers bij zich dragen en binnen vijf minuten landing melden. Het is één en al penalty als je het niet goed doet. Deels is het veroorzaakt door de ouders van een verongelukte parapenter, die de FFVL hebben aangeklaagd omdat het te lang geduurd zou hebben voordat hij gevonden werd. Atilla stelde voor om gewoon een cursus eerste hulp aan te bieden in plaats van de eindeloze rij voorschriften en penalties.