|
Césare en Romi
|
Ik leef het prinsesseleven. Na ontbijt op onze eigen veranda
rijden we in mijn auto naar boven en leggen Martin en de Britten m’n vleugeltje
aan de enige ring pal op de start. Omdat ik niet wilde wachten tot de wind naar
het westen zou draaien startte ik zelfs ruim voor de briefing, half twaalf dus
nog voor de middag ook. Op noord. Desalniettemin kwam ik op de bocht van de
riggel een fijn belletje tegen dat me tot zo’n honderd meter boven start uit
bracht. Een parapenter en een vogel zagen me draaien en kwamen erbij, en zij
gebruikten het belletje nog veel beter dan ik. Wegens slappen handjes stak ik
toch al snel naar het noord landingsterrein, waar Haiko met z’n vrienden mijn
verrichtingen volgden. Met natuurlijk een bijzonder onelegante landing tot
gevolg, erg jammer van zo’n leuk vluchtje.
Martin verscheen precies toen ik helemaal ingepakt was en zo
kon ik nog voor m’n lunch nog gauw een stukje zwemmen. De rest van de middag
zaten we loom in Martins schaduw naar de landende wedstrijdpiloten te kijken:
Atilla, Mario, Jean-Yves. ’s Avonds vliegverhalen bij de Zwitsers rond mijn
tent, waar Kirsty in zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten