De voorspelling was vrij hard NW met best veel west er in dus ik haalde m’n spullen van Gordons auto om nog maar weer eens een dag niet te vliegen. Ik heb in geen dertig jaar zo weinig gevlogen. Het gaat. Net toen ik uit m’n hangmatdommel wakker werd stuurde Nils een berichtje dat ze klaar waren voor het meertje. En net op dat moment kwam iedereen landen, de taak was dus alsnog gecancelled vanwege teveel wind. Een paar hoorden het bericht niet, vlogen de taak en rapporteerden fantastische lucht, alleen de verkeerde taak met landing op de camping waar het altijd spookt bij harde westwind.
Ondertussen hadden Mart, Nils en ik kinderpret met mijn board totdat ik bijna het loodje legde. Ik moest verschrikkelijk hard lachen wat meteen een hoestbui teweeg bracht en daarmee ging ik kopje onder, verschrikkelijk. Mart tilde me zo hoog mogelijk uit het water op zodat ik in de lucht kon stikken en even later hing ik voor pampus op de board. Van schrik nodigde ik mezelf uit voor het eten en zo werd het een perfecte Mart-en-Nils-dag, zonder vliegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten