Harde wind

Elke internationale wedstrijd weer is het of je na een lange reis thuiskomt bij je familie. Zeker op zo'n dag dat er wel een taak gezet wordt en iedereen opbouwt, maar we urenlang op de berg rondhangen in afwachting van de windontwikkeling. Dan zijn ze er allemaal en iedereen kletst met iedereen. Het is ook weer de voorbode van het naderende vertrek; ik hou van deze mensen en over een week verdwijnen ze weer.
Nadat de taak gecancelled werd omdat de wind keihard was wat in het noorden smerige wolken opleverde en heel zeker heftige turbulentie aan de leizijde van de berg nam ik een uurtje om fotoos te pinchen van Billo. Daarna alweer met Balazs een potje zwemmen en kletsen. Hij liet me kiekjes zien van waar hij woont, heel schitterend allemaal. Wel bijzonder dat we deze keer ineens zo vriendschappelijk zijn, na twintig jaar.