29 juli 2025

Vakantie in Laragne

met Martin

Jaco

In vergelijking met de WK is dit toch inderdaad wel echt meer vakantie. Ik wilde het stipendium voor m'n jurydienst eerst niet aannemen maar Andy overtuigde me ervan dat ik serieus werkte en nu heb ik het pas door. Geen wekker om half zeven, geen urenlang rondhangen op de start en geen troost uitdelen aan overwerkte organisatoren. Gisteren stond er een gigantisch harde Mistral dus Martin, Betina en ik togen naar La Batie Neuve waar een soort Lourdes is met een al even heilig herderinnetje dat talloze keren met Maria heeft overlegd over de bouw van een kerkje. Na wasje en een boekje dommelde ik wat in m'n hangmat en vanwege de kou lag ik al vroeg in bed. Vanmorgen nam  ik alle tijd voor ontbijt maar net toen ik klaar was riepen de Belgen dat er nog één plekje op de navette was dus of ik me maar een beetje wilde haasten. Super natuurlijk en om elf uur holde ik de lage noord af, erg vroeg maar ik was benauwd dat de wind zou draaien of toenemen terwijl ie er nu perfect op stond. Ik draaide goed omhoog maar het ging niet ver en na die eerste grote harde bel was het wel over. Naar het westen toe ging het beter maar zoals altijd heb ik een enorme aversie om van het landingsveld weg te vliegen, zelfs als ik op tweeduizend meter zit. Eigenlijk is dat meer mijn probleem dan het landen zelf: de spanning of ik een landingsterrein wel haal. Ik ben er altijd slecht in geweest om m'n glijhoek goed in te schatten en zeker met de Fun houdt het ook niet over. Ik kom doorgaans dan ook honderden meters boven een landingsterrein aan wat natuurlijk zonde is van een potentieel langere vlucht, maar dat toch altijd liever dan de stress van sink onderweg naar een veld in de verte.
M'n landing was prima, ik maakte nog een selfie voor facebook en dat bracht Jaco in actie. Hij bracht me met m'n vleugel naar de camping, nou ja bijna want hij komt het terrein niet meer op vanwege z'n conflict met Nico. Dezelfde situatie als Richard in Manilla die door Godfried verbannen is, heb ik weer.
Terwijl ik m'n lenzen uitdeed bakte Jaco wat groente voor een heerlijke lunch ('diner' in het frans, snap ik eindelijk, en het avondeten is 'souper'). Net toen ik 'm vertelde dat ik toch echt vertrok voor een potje zwemmen belde Atila die in het dal van Gap opgehaald wilde worden. Het kostte even wat moeite om 'm te vinden maar het was vlakbij dus een uurtje later kon ik alsnog te water. Na afloop van mijn erg koude rondje aten we een ijsje in de kiosk aan de overkant. Voor morgen staan we weer op de vroege navette, we zullen zien. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten