Inmiddels ben ik sealice expert dus ik zou het zwemmen wel weer aandurven. Nooit in badpak maar altijd bikini, meteen uittrekken na het zwemmen en na afloop in de diepvries zodat de kwallenlarven het loodje leggen. Ik klieder enthousiast met nestosyl, hydrocortisone en vooral calamine, het is maar goed dat ik alleen thuis ben want ik zou waarschijnlijk direct in een dwangbuis worden afgevoerd als iemand me zo zag.
Ik sloeg dus een keertje zwemmen over gisterochtend maar na een paar uur lezen kreeg ik het toch op m'n heupen. Op advies van Lisa fietste ik naar de Newcastle baths want die zijn al gerenoveerd en het water zou er schoner kunnen zijn. Maar het was gesloten dus ik fietste over het memorial path terug en dook onderweg in the Bogey hole. Tien, twaalf jaar geleden was daar nog niemand, er stond toen een lullig hekje en het was lastig bereikbaar. Nu fiets of wandel je er over een breed pad met de vermaledijde dikke houten railing naar toe, daal over een stevige trap naar het gat en daar tref je dan tientallen gillende toeristen die zich allemaal aan het badtrapje vastklemmen zodat je er niet door kan. De hele kustlijn is hier enorm opgeknapt en het trekt ook echt zichtbaar meer publiek, maar het betekent wel dat het vliegen voor ons een stuk lastiger is geworden. Het hek onderaan de start van Dicko's is doodeng; de start- en toplandingsplek van Hickson zit dagelijks vol met picknickers en huwelijksgasten; het hek loopt achter de start van Strezzie langs zodat je je vleugel er hoog overheen moet tillen. Daar staat tegenover dat je helemaal van Merewether tot de haven over dat toch wel prachtige pad kan wandelen en daarna heb je nog een kilometer of zes een prima fietspad langs de haven.
Eenmaal terug besloot ik een poging te wagen de vleugels te checken maar net op dat moment kwam de regen met bakken neer en daarna had ik geen zin meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten