Van Gleberoad naar Redhead, Merewether en Mayfield

Nicola

 

Selmsy

pelikanen

Australische fietsinfrastructuur

Ik ben weer erg boos op mijn irritante lijf. Ben ik supervoorzichtig met m'n schouder, zo goed dat ik weer een paar baantjes crawl aandrufde, verrek ik een spiertje of pees in m'n lies. Schoolslag, 26 x 50 meter is kennelijk teveel. En to add insult to injury zit ik onder de sealice bulten die extreem verschrikkelijk jeuken en dat twee weken beloven te blijven doen. Plus het zeewater is erg warm dus de sealice is voorlopig ook nog niet weg. Zwemmen of niet zwemmen is de vraag dus. Van vliegen is het ook nog niet gekomen: eerst was ik te moe, toen had ik geen vleugel, en toen was de wind verkeerd. Nic en ik zetten haar Fun op in het park, om te checken en om verse elastiekjes achter de latten te knopen. Toen we aan de Sting wilden beginnen voelden we wind dus we togen naar Hickson street. Nic legde heel lief nog eens alle landingsopties uit en dat het helemaal niet druk is op het strand en dat het park helemaal niet eng is en dat naar boven lopen vanaf het zuidelijke strand best wel zou gaan. In zee duikelde een pod dolfijnen en we haalden herinneringen op aan Adam, die ooit drie keer achter elkaar bij mij landde op het kleine bultje halverwege, in mijn harnas stapte en mijn vleugel terug omhoog vloog zodat ik nog een keer kon oefenen. Afijn, ik wilde graag vliegen maar tegelijk was ik opgelucht dat de wind alweer weg was zodat het niet eens kon. Liever onmogelijk dan een ingewikkelde afweging of het goed voor mij zou zijn.
Eenmaal thuis was er een akelige aanvaring met Conrads meest recente ex dus ik liet Nic nog een uurtje uitrazen voordat ik Selmsy opzocht in Redhead. Hij woont in een grote schuur vol zware machines, naast de oude Airborne fabriek. De naam staat nog op het bord bij de ingang.
Thuis moest ik nog een uurtje venijn over me heen laten komen - nu Conrad op vakantie is haalt Lisa haar spullen op, op onverwachte momenten loopt ze ineens door de keuken en laat ze me weten dat ik hier ondanks alles toch mag zijn. Nou voer ik de kat, geef de planten water, en laat alles altijd schoner en de koelkast voller achter dan toen ik aankwam dus ik denk echt wel dat ik hier mag zijn. Maar ze wil graag haar positie neerzetten, ook al wil ze Conrad nooit meer zien.
Vanmorgen op de fiets langs de haven naar Karl, die niet Hairy meer is. Na een misdiagnose is hij verlamd geraakt en z'n benen zijn afgezet dus hij crosst in een electrische rolstoel door de omgebouwde garage van z'n broer. Ik was blij om 'm te zien maar de lol is natuurlijk wel voorbij. Niet voor het eerst bekende hij dat hij altijd een oogje op me had gehad, heel lief maar volstrekt irrelevant wat mij betreft. Al was het tof dat hij me een keer in Sydney ophaalde en aan het eind van m'n vakantie ook weer met vleugel en al terugbracht.
's Middags bouwde Selmsy een steviger neusrek voor me want de bezemstelen die ik eerst had gebruikt waren toch te wiebelig. En de rest van de avond hang ik lui op de bank te lezen totdat het genoeg is afgekoeld om naar bed te gaan.