Dat schiet niet erg op, ik heb gisteren dertig mijl gevlogen in twee-en-een-half uur en nou sta ik op de tachtigste plaats zeg. Afijn de grootste teleurstelling is dat ik goal niet gehaald heb, terwijl het gisteren zeer mogelijk was. Maar het was toch een mooie vlucht en vandaag was ik er helemaal klaar voor om minstens net zo goed te vliegen. Bovendien is de scoring zo dat je niet nul punten krijgt als je te vroeg de startlijn voorbij vliegt, je krijgt alleen geen speed-punten maar wel de afstand. Eigenlijk geen straf dus voor mij, want speedpunten krijg je sowieso alleen als je goal haalt. Aan onze oostelijke kant waren al mooie cumultjes, westelijk waar we heen moesten nog totaal niet, maar ik wilde al vroeg starten om hoogte te winnen en dan gewoon met de eerste gaggle mee op koers. Helaas, m’n start (op asfalt remember!) was van erg korte duur want toen ik de dolly losliet brak m’n weaklink. Even voor de leken: je hebt een breukstukje in je release zitten, als het nou helemaal misgaat met slepen dan breekt dat stukje en zou je nog veilig kunnen landen. Maar die stomme dingen breken natuurlijk ook wel eens als je dat liever niet had gehad. En verder scheur je met zo’n dolly met ongeveer 45 km/uur over de grond, dat is even een spannend moment voordat de tug de lucht in gaat en je allebei op veilige hoogte komt. Normaal start je op gras en dan maak je gewoon een buiklanding als de weaklink breekt, maar asfalt is heel slecht voor je spijkerbroek. Gelukkig heb ik me niet laten verleiden tot het dragen van een korte broek, het is dan wel heet maar ik heb geen behoefte aan opengeschaafde knietjes. Geen verwondingen dus, wel wat gerafeld stof.
De mislukte start kostte een hoop energie en zweet maar ik ben niet van het opgeven dus ik sloot weer achteraan in de inmiddels nogal lange startrij. Toen begon het echter te regenen en niet te weinig ook, dus de taak werd gecancelled, iedereen die al in de lucht was kwam vanzelf naar beneden (zo’n onweersbui ziet er nogal indrukwekkend uit dan wil je liever veilig op de grond staan dan ergens door de lucht wapperen). Alle spullen naar de hangar gesjouwd, en de rest van deze zeer teleurstellende middag zitten we te lezen, schrijven, slapen, vervelen. Het ziet er naar uit dat het elke dag zo kan zijn, en dan kan je alleen maar hopen dat het onweer zo laat mogelijk in de avond is zodat we gewoon kunnen vliegen. Niet echt waarvoor we helemaal naar Texas zijn gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten