Laatste dag

Vandaag de laatste twee vluchtjes gedaan, niet de meest fantastische vluchten van m’n leven maar het slepen hier op Quest is toch wel een genot. Het terrein is in mijn Nederlandse ogen mega mega groot, de tugs zijn fantastisch zowel de dragonflies als de piloten je kan slapend naar boven, de lucht laat het water in je mond lopen overal fijne kleine cumultjes en het is hier nog plat ook dus in theorie kan je overal landen. En overal termieken haviken en buizerds dus je hoeft nooit naar lift te zoeken. Het kost wel twintig dollar per sleep maar ja in Nederland zijn we tegenwoordig meer kwijt. Na die twee vluchtjes van ieder een half uurtje begon het inpakken van de vleugels, altijd weer een traumatisch gebeuren. Ik heb wat schade van de heenreis dus ik wil morgen nog een paar honderd meter extra bubbeltjesplastic aanschaffen. Bob vertelde dat Paris z’n vleugel ooit zo waanzinnig dik in het bubbeltjesplastic had gewikkeld dat de airline het ding net zo goed uit het vliegtuig hadden kunnen gooien, schade was onmogelijk. Dat wil ik ook.

Om het zweet en zand af te spoelen na enkele uren inpakwerk doken we het zwembadje in, een beetje groen van de algen maar toch altijd nog aantrekkelijker dan het meertje waar tenminste een alligatortje in huist. Je weet maar nooit of z’n ouders niet op bezoek komen. Na het zwembad ontdekten we de jacuzi, gloeiend heet water puur door de zon. Het ding is afgedekt met een zwart matras dat kennelijk uitstekend isoleert, het was echt bijna te heet om er in te gaan zitten. Heerlijk, want het koelde buiten net een beetje af vanwege de dagelijkse onweersbuien met bijbehorende windvlagen. Daarna naar de Thai, het eerste echt lekkere eten dat we hier hebben gehad en spannende sleepverhalen van Neil en Jim die al elf en zestien jaar slepen. Vroeger hadden ze geen dragonflies, weaklinks, vinnen, driepuntsbridels of dollies, en dat leverde een ruim gevarieerd aantal bijna-dood-ervaringen op waar je een lange avond mee kan vullen. Slepen tussen de bomen door, eerst de tug en dan de sleep even uitduwen om er overheen te komen maar de kabel er echt tussenin, in turbulente lucht op je kop getrokken worden door een delta zonder breukstukje, slepen onder hoogspanningskabels door en starten in bochten zo scherp dat de tug met een wiel over de grond rijdt. Een sleep waarbij de tug op lage hoogte naar beneden moest duiken om een rigid te ontwijken, bij de grond aangekomen achterom kijkt en ziet dat de delta nog steeds achter ‘m zit, en dus maar gewoon doorstart met sleep en al. Schizofrene computers die een woest gevecht tussen tugpiloot en gashandle veroorzaken. Dat soort verhalen. We werden uiteindelijk het restaurant uitgegooid en kwamen terug op Quest waar nog altijd een nerd-achtig ventje nonstop spelletjes achter een computer zit te doen, op de vliering waar het altijd bloedjeheet is. Bizar tafereel. Nou slapen, de laatste keer strijd om airco aan of uit (het ding maakt zo’n herrie).