Castelluccio

Wow. Op excursie, naar Casteluccio. Wow. Verschrikkelijk mooi, spectaculair, buitenaards. Het is geloof ik een vulkaankrater, maar groter en imposanter en lieflijker dan ik ooit gezien heb. Enorme grassige bergen rondom, een gigantische vlakke bodem vol gras en bloemen, en ergens op eenderde een heuveltje met het dorpje erop, niet eens heel erg verpest door toerisme. Toen ik vanmorgen aan Atilla vroeg of ik mee kon was dat met het idee dat ik nooit zelf honderd kilometer zou rijden om een alternatieve startplek te bekijken, ik had niet verwacht dat het zo bijzonder zou zijn. Gezellig ook, goed lachen met Atilla en Flocky, terwijl Chubba ons met doodsverachting en 120 km/u door blinde bochten en kromme tunnels stortte. Niet kijken leek me de beste optie.
De piloten druppelen weer binnen, de sfeer wordt weer dat bekende voor-de-wedstrijd-sfeer. Iedereen blij om elkaar te zien, excitement, grapjes over winnaars en verliezers. Ik vind het ideaal, om hier te zijn als winddummy. Geen entry fee, geen verplichtingen, wel vliegen.