nog meer niet vliegen

Bugger. Iedereen hoopte zo hard dat het vandaag goed zou zijn dat we allemaal enorm gedisciplineerd heel vroeg boven opgebouwd stonden. Toen ik klaar was had ik er nog net wel geloof in, dat ik zou kunnen starten in die wind. Maar een half uur later was het al duidelijk dat dat geen optie was, voor mij, met m’n kingpostvleugel. Ik pakte snel weer in voordat de relatieve windschaduw die de andere vleugels gaven zou verdwijnen, maar iedereen legde z’n vleugel plat. Never mind, van alle kanten kreeg ik helpende handen, maar vliegen zat er toch echt niet in. Wel voor een stuk of veertig bikkels, Camo natuurlijk en nog een paar. Christian liet er bijna het leven bij hoorde ik, maar verder verliep het starten pijnloos.
De rest van de middag weer niksen, nog meer niksen, dagen dagen dagenlang niksen. Ik word er gek van. Nog minstens twee, drie dagen onvliegbaar. En geen enkele uitwijkmogelijkheid.