Ongelukken

Vanwege Stephens ongeluk namen we een rustdag gisteren. Het team was volkomen uitgeput en veel piloten zijn zodanig geraakt dat het niet eerlijk en niet veilig zou zijn om ze een wedstrijdtaak te laten vliegen. Rustdagen om deze reden leveren wel altijd ellenlange teamleaderbriefings op maar het bleef gelukkig cooperatief en respectvol. We hebben inclusief de week voorafgaand aan de wedstrijd erg veel ongelukken gehad waarvan twee heel ernstig, bizar. Het is in decennia niet voorgekomen dat er bij een categorie 1 wedstrijd meer dan één of twee ongelukken waren en vaak was er niet één. Nu dertien op dag drie! Juaki vroeg om suggesties om het niet alleen in toekomstige wedstrijden maar vooral ook nu veiliger te maken en we kwamen uit op het toevoegen van de coordinaten van landbare velden. Dat is zeker een goed idee, maar aangezien er talloze factoren een rol spelen (de piloten zijn ouder, het gemiddelde niveau is lager, de toestellen zijn stijver en ik wilde het niet zeggen maar we vliegen tegenwoordig alleen nog maar race in plaats van elapsed time) zal het maar beperkt helpen. Het belangrijkste wat zou helpen is verstandiger gedrag van de piloten.
Het is wel bepalend voor de overleggen die we als jury met Jamie als steward hebben. Bij elk besluit wordt uitvoerig besproken wat de veiligheidsimpact zou kunnen zijn. Stimuleer je piloten om vooral de eerste start te nemen? Dan krijg je te weinig spreiding in de lucht. Leg je end of speedsection niet slim op hoogte? Dan komen ze veel te laag binnen zoomen. Enzovoort. Het kost bijna de hele dag.
Toch had ik tijd om even bij Peter op bezoek te gaan, die vertelde dat de wrange grap in het dorp is dat "the last man standing" de wedstrijd wint. Ik heb 'm uitvoerig bijgepraat over alle ins and outs van deze kampioenschappen zodat hij weer veel stof ter bespreking met Ad, Joop en de andere voormalige piloten heeft.
Daarna Balasz opgehaald om even te gaan zwemmen. De Aussies waren er al, verontwaardigd over de rustdag omdat de weersvoorspellingen slecht zijn voor de komende dagen. Begrijpelijk, maar ze hebben ongelijk.
Na een vergaderdiner eindigde ik bij een tweede etentje met de Spanjaarden bij ons achterin de tuin. Dat was het gezelligste deel van de dag en het was fijn om te zien dat mijn drie huisgenoten weer konden lachen.