Te druk op het duin

Met een huurauto en Kathryns harnas, zonder Kathryn die het steeds drukker heeft met de voorbereidingen, reden Jamie en ik opnieuw twee uur naar de Dune de Pilat en sjouwden we opnieuw het strand op. De condities waren perfect, we hadden uren kunnen spelen. Ware het niet dat de tientallen parapents eindeloos voor onze neus hingen, zich over het duin lieten slepen, aerobatics deden. Precies op het vlakke stukje waar wij moeten landen ging iedereen uitgebreid liggen uitrusten, hun scherm in een grote hoop naast zich. Urenlang hoopten we dat de wind zou aantrekken zodat de para’s niet meer konden vliegen, en even leek het inderdaad wat leger te worden. Ik startte, maakte een slag tussen een vijftal parapents door en toen ik omdraaide om verder hoogte te winnen werd ik gedwongen tussen twee parapents door te vliegen. Absoluut waanzinnig, dus ik speerde direct naar achteren om nog maar nèt goed te landen, vanwege dus al die picknickende asocialen. Ik ben in totaal zo’n anderhalve minuut in de lucht geweest, Jamie helemaal niet. Ik had echt zin om een geweer aan te schaffen en ze uit de lucht te schieten, het is zó oneerlijk. Er zou een regeling kunnen komen met uren waarop parapents niet mogen vliegen als er delta’s zijn, of alleen op het stuk rechts van de start waar ze ons niet in de weg zitten. Of alleen parapents die hun toestel onder controle hebben en die de voorrangsregels toepassen.

Moeders, grootmoeders, schoonmoeders

Jamie is net oma geworden, Kathryn is een verse moeder, ik heb een moeder. Kathryns moeder is te ziek om naar de bruiloft te komen, Jamies schoonmoeder is kort geleden overleden. Kathryns schoonmoeder past op Kian en er zijn de gebruikelijke spanningen tussen haar en Kathryn. We praten over weinig anders, en over de verschillen tussen Nederlandse, Ierse, Amerikaanse en Franse opvoeding. Heel fijn om te vergelijken, de geruststelling dat iedereen min of meer hetzelfde meemaakt.

Ondertussen is Kathryn bepaald niet hetzelfde als iedereen. In hun kleine huisje met een kind dat net kan staan en begint te lopen, alles onderzoekt en alles open wil maken en grijpen en dan gefrustreerd begint te gillen als het niet lukt of als wij niet begrijpen wat het wil, slaap ik in het kantoortje waar ik ook al m’n zooi heb neergeplempt en slaapt Jamie op de bedbank in de woonkamer. En dan nog komt de hele familie van Brid, een jeugdvriendin, eten. Hebben we met z’n vieren de jurk gehaald in Pamplona, met een kapotte auto, blijkt de reservering van de bruidsauto niet in orde, hebben Jamie en ik geen eigen vervoer. Kathryn blijft even kalm en hartelijk en Kenny en zij bezweren dagelijks dat ze het gezellig vinden. Dat is het dan ook, ondanks de krapte en drukte.

Ondertussen zit ik wel in de stress. De computer van volkswagen was stuk en daardoor hebben ze de verkeerde onderdelen aan de garage geleverd. Hij heeft geen idee wanneer hij m’n auto alsnog kan repareren, en ondertussen tikt de klok door. Ik wil perse zondag naar huis, deze vakantie heeft echt lang genoeg geduurd. Het wordt toch al een pittige reis aangezien ik dagelijks in slaap val, net als Jamie overigens dus het ligt niet helemaal alleen aan mij. Ik probeer in ieder geval ook dagelijks een half uurtje te jongleren, en als het even kan iets te ondernemen. Een rondje fietsen, een stukje wandelen. Maar inmiddels ben ik toch wel heel erg ingedut.

Dune de pilat

Kenny's vrijgezellendag

Dune de Pilat

onze nieuwe hobby

Berni en Jamie

Het toppunt van stom: Dune de Pilat is maar twee uur rijden en we hadden sowieso niet naar de weersvoorspellingen gekeken, dus ik ging er zonder meer van uit dat we een dag op en neer zouden gaan. Maar het plan was eigenlijk om daar te overnachten. Was ook erg praktisch en voordelig geweest in verband met de toegang tot het duin, want als je niet op de camping zit moet je vijf euro pp. betalen. Bovendien was er geen plaats want Kenny’s moeder logeerde op de slaapbank, hebben we nu Jamie erbij, en het leek mij onwaarschijnlijk dat Kenny’s vrijgezellenfeestje de hele nacht zou duren. ’s Ochtends stommelden zes of zeven enorme kerels het kleine huisje in, Kenny lag nog in bed dus ze hadden het helemaal naar hun zin. Hij werd in een badpak gehesen en afgevoerd voor een dag SUP, bergklimmen en picknicken. Z’n moeder paste op Kian en wij waren om twee uur op het duin. Een schitterende plek, inderdaad net Rainbow beach alleen een stuk kleiner dan dat, en verdrietig genoeg vergeven van de parapenters. Alex Brieba en een paar anderen die ik nog van Lanzarote ken hielpen ons sjouwen en twee van hen vlogen voor, maar het was ondoenlijk. Niet alleen heel erg veel parapents, die als een soort muur voor de start hangen, maar ook bijzonder onkundige vliegers die zich over het duin heen lieten slepen, nooit naar anderen keken, pal voor een delta hun scherm opzetten enz. We wachtten in de hoop dat de wind aan zou wakkeren en de parapents niet langer zouden durven vliegen, maar de wind zwakte vooral af. Het enige moment dat we opgewonden raakten omdat er ruimte was, bleek dat iedereen aan de grond moest blijven vanwege een reddingshelikopter – parapent in de bomen. Natuurlijk. Het blijft lastig om niet anti-parapent te worden, wij hebben niet kunnen vliegen door die eikels.

Bij aankomst was het eerste wat Alex vroeg waar we zouden eten ’s avonds, en ik zei vanzelfsprekend met jullie. Dat bleek bij Berni en Marie-Claude te zijn, die om de hoek wonen en niks liever doen dan koken en wijnen schenken. Het was supergezellig en lekker, en we ontdekten pas de dag erna dat we hadden moeten betalen. Best logisch natuurlijk maar wel een maf gevoel als je denkt dat je door vrienden wordt uitgenodigd. Gelukkig had Kathryn het wel door gehad dus we hebben niet verzaakt uiteindelijk.

De rit naar huis was loeizwaar, ik kon m’n ogen nauwelijks open houden en Jamie lag achterin in coma, maar Kathryn moest absoluut wakker gehouden worden. En toen we éénmaal thuis in bed lagen kwam Kenny thuis, vervolgens had Kian een huilnacht. We waren gebroken en hebben de hele zondag op de bank gehangen, dutjes gedaan, beetje gekletst. Nu vroeg op om de auto naar de garage te brengen.