Uit bed meteen m'n zwempakkie aan, zo de zee in. Ontbijt in de surfclub met een laatste massage van Boris als toetje. Terug de zee in, insmeren en een dutje op het strand, daarna vleugels opladen en honderd meter verderop vliegen op Scenic. Blote voeten, hempje, korte broek, open helmpje op m'n kop, bijna net zo goed als helemaal naakt vliegen. Na een half uurtje ronddobberen (het was te licht om iets anders te doen) een perfecte landing in het park, op m'n blote voeten dus. Beetje bijkletsen met de locals, daarna naar huis waar we als een stel giechelende pubers betrapt werden door team Nic. Dat was niet de bedoeling, maar ach het maakt weinig uit ook. Terwijl ik een bijzonder geslaagde maaltijd stond te koken kwam Teya het water uit, er was weer een shark attack bij Redhead. Twee weken geleden ook al eentje langs de Central Coast, waar Cameron surft. Griezelig, en vanmorgen wappert er een rooie vlag maar we zijn toch om half zeven een stukje gaan zwemmen. Het is gewoon te fantastisch om op die manier wakker te worden.
Dat mis ik altijd het meest van Australie, het buiten spelen, de zon. Zonder enige moeite ben je hier continu aan het 'sporten' , je kan er gewoon niks aan doen om fit te blijven. Zwemmen, door mul zand lopen, berg op-en-af fietsen, surfen, paddleboarden. Zelfs het vliegen kan een vorm van exercise worden, als je iedere dag een paar uur doet. Of als je inland vliegt.
Ik buig me even voorover om te zien of er al iemand staat op te bouwen op Dixon, straks nog een vluchtje voor ik naar Cameron en dan naar huis ga. Snif, wat is dit lastig om te verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten