Moyes maakt heerlijke vleugels en Vicki organiseert de Forbes flatlands, dus van mij geen klachten. Maar ieder jaar is het toch weer irritant om terecht te komen in een soort factie-strijd. De marketingstrategie van Moyes is elitair: je moet erbij willen horen. Tegen alle andere merken, vooral Airborne. Wat een onzin, als iedereen gewoon zou samenwerken en de tugs van Airborne waren gevraagd, hadden wij hier nu niet uren hoeven te wachten om opgesleept te worden. Bovendien ben ik vriendjes met de halve Airborne crew, ik kies m’n vrienden niet uit op grond van hun merk vleugel.
Piloten kunnen zich trouwens zelden veroorloven om serieus verschillende merken en types uit te proberen, wie kan er nou werkelijk vijf, zes verschillende merken vergelijken? Ik heb altijd graag op m’n Litespeed en LitespeedS –en gevlogen, en ik ben zonder meer verliefd op m’n Litesport. M’n Laminar007 was iets te groot voor mij en ik kon niet wennen aan de handling, maar ik vermoed dat het voor andere piloten een topvleugel is. De Rev wordt gewoon niet gebouwd in mijn maat, en Combats vind ik te zwaar. Misschien probeer ik ooit nog eens de T2, maar het is irritant dat WillsWing andere maten gebruikt dan alle andere fabrikanten.
Ik ben in ieder geval wild van Fun160, Fun190 en de Fun2, en de Sting3 is een top-intermediate. De Malibu leek me iets te zwaar voor het vrolijke kustvliegen dat je ermee wil doen, maar misschien is dat dan wel weer een betere vleugel als je ermee wil slepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten