wakeboarding

Wooo morgen zal ik niet kunnen lopen van de spierpijn, en m’n handen doen het ook niet meer. Maar ha wat was het leuk, wakeboarden achter de boot van Tove en Grant. Bij het opstaan was het al duidelijk dat er niet gevlogen zou worden vandaag, regen en zware bewolking, nul termiek volgens de rasp. Tove en Grant hebben de hele dag rondgevaren met maximaal tien mensen aan boord, eindeloos geduld, en wij afwisselend op het gras naast het water of in de boot. Alle anderen zijn natuurlijk sneller dan ik, twee, drie keer een mislukte start en dan hebben ze het door. Ik probeerde het vijf keer maar kwam niet eens helemaal uit het water. ’s Middags nog een paar keer, en toen ineens had ik ‘m. Superleuk, en na nog een of twee mislukte starts lukte het nog een keer om een paar minuten achter de boot te blijven hangen, zelfs een paar golven te trotseren maar dan komt er een dwarse golf en plons je toch weer ongenadig in de plomp. Ik ben doodmoe maar heel uitgerust.