practice day

Wat kan je het toch druk hebben in een hele dag absoluut niks doen. Briefing van tien tot elf, naar het vliegveld, wachten tot we het veld op mochten, drie verschillende aanwijzingen over waar we moesten opbouwen en klaarstaan. Davis had het kennelijk weer eens nodig om het baasje te zijn, dus m’n eerste officiele practiceday begon met ergernis. Links van de lijn opbouwen, nee rechts, nee toch links. Hou toch op, ik heb nummer 42 dus het duurt sowieso een paar uur voordat ik überhaupt in de buurt van een dolly kom. In die paar uur werd de lucht steeds donkerder, de castellanus veranderde in donkergrijze massa, en de wind nam flink toe en rolde veelal over de vliegveldgebouwen. Ik trok op een gegeven moment m’n harnas aan om zoetjes aan naar de start te schuifelen, net toen de één na de ander een lockout kreeg en met enge capriolen achter de tug uitbrak. Harnas weer uit, half uurtje aarzelen. Ik kan goed slepen en ik ben ook heel tevreden met een simpel glijvluchtje, dus ik had alle reden om gewoon te gaan starten. Aan de andere kant, ik had vannacht weer weinig geslapen en het zag er toch wel flink heftig uit, zonder de verwachting dat ik de taak van 120 km serieus zou kunnen vliegen. Toen de wind weer iets meer noordelijk werd haakte ik weer in, maar het draaide opnieuw naar het westen met alle bijbehorende turbulentie, dus uiteindelijk lag m’n vleugeltje om vier uur weer op de auto. Cameron landde terug op het vliegveld, en Hans en Christine hadden niet opgebouwd, dus we waren vroeg terug in Forbes. Omeletje bij de Chinees, chauffeur ontmoet en uitgelegd wat we van haar verwachten, Rinus en Ropje gezien en nu proberen een beetje bij te slapen. De rasp (weer- en termiekvoorspelling) voor morgen ziet er goed uit!