Dure fiets

Idworx easy rohler, jeetje de naam alleen al!

Ik sta nog na te tollen. Meer dan vijfduizend piek voor een fiets! Absurd, maar de consequentie van m'n zoektocht naar een fiets zonder pijn. Ik heb altijd erg genoten van fietsen, lekker hard en lang en liefst behendig zonder stoppen, met een muziekje in m'n oren, heerlijk. Maar sinds een aantal jaar kan ik geen twintig minuten meer fietsen zonder gemene steken in m'n rug, ook op de ligfiets. Dus tegelijk met het vliegen moest ik ook capituleren met het fietsen - zwemmen is al een paar jaar eerder afgelopen door m'n allergische reactie op zwemwater. Ik werd er erg ongelukkig van en een paar maanden geleden, toen ik weer op m'n ligfiets zat te wiebelen van de pijn, besloot ik koste wat kost een goeie fiets te gaan kopen. Eerst de fiets, dan de prijs.
Ik begon bij m'n eigen fietsemaker en die gaf me een zalige fiets mee, maar binnen het half uur was het mis. Toen naar Van Herwerden in Voorburg, beroemd om z'n kundigheid bij het passen. Die bleef maar passen en meten, ander zadel, stuur iets naar voren, eindeloos maar hij verkoopt wel uitsluitend sportieve fietsen en dat is nou net niet goed voor mij. Op naar de Vakantiefietser in Amsterdam, die m'n maten en wensen noteerde en gisteren een perfect passende testfiets voor me klaar had. Ik heb 'm eerst besteld en daarna pas om de prijs gevraagd, gruwelijk natuurlijk maar de enige kans om nog jaren met plezier te fietsen denk ik.
Ik stop niet volledig met vliegen, maar ik ben al jaren geleden gestopt met vliegen zoals ik zou willen. Mijn streven was altijd om te vliegen zoals ik fiets: lang, ver, behendig. M'n eerste stap terug had niet zoveel met het ouder worden te maken maar met mijn groeiende landingsangst. Een aantal ongelukken en overgangsklachten later is het duidelijk dat ik misschien ooit nog wel fatsoenlijk leer landen, maar dat ik nooit meer tien dagen aan een stuk uren per dag tientallen, honderden kilometers zal maken. Niet alleen omdat een inspannende vlucht drie nachten huilen van de pijn betekent, maar ook doordat ik de vaardigheid om termiek te pakken begin te verliezen, naast m'n blijvende zenuwen over een buitenlanding.
De toekomst wordt steeds meer: alleen maar vliegen als het allemaal heel makkelijk is - goed weer, hulp bij het sjouwen, grote platte landingsmogelijkheden. Vaker een wiekendje overslaan en in plaats van vliegen, fietsen. En vooral: focussen op de dingen die ik nog wel kan, niet langer gefrustreerd raken in mijn tevergeefse pogingen het beter te doen.