John is een aardige vent en zelfs nadat ik zijn huwelijksaanzoek afwees zijn we dag in dag uit samen op stap. We delen veel ervaringen, niet alleen in hanggliding maar ook met reizen en muziek – hij is professioneel drummer. De eerste dag, toen we op zijn motor naar Briancon reden, maakte hij opmerkingen over corona en mondkapjes enzo waardoor ik vermoedde dat hij bij de afwijzers hoort. De mensen die de maatregelen tegen corona helemaal niks vinden en die zelfs geloven dat het één grote hoax is, nepnieuws of anders wel een gemeen plan van de regering om de bevolking te onderdrukken. En inderdaad, gisteravond werd duidelijk dat hij een fullblown samenzweringsgelovige is, met alle klassiekers in hoog tempo: het gebouw naast de worldtradecenter dat opgeblazen zou zijn, Bill Gates die de WHO controleert zodat hij iedereen met een geheimzinnig vaccin kan laten inspuiten waardoor mensen waarschijnlijk volkomen tam worden, Trump die het beste voor heeft met de VS en elke bewering over zijn zogenaamde racistische uitspraken zijn gelogen. Enzovoort. Bizar om iemand te spreken die oprecht in zulke kul gelooft. Ik merk dat ik hem bijna als een soort studie-object gebruik, ik probeer uit alle macht te begrijpen hoe het mogelijk is dat een redelijk mens tot zulke nonsens komt. En ondertussen blijven we vriendelijk en gezellig tegen elkaar. Wat af en toe erg lastig is omdat het frustrerend is dat je langs totaal verschillende dimensies praat zodat geen enkel argument doel raakt. Hij gelooft met absolute zekerheid dat regeringen bestaan uit leugenaars, dat kwade machten er op uit zijn de controle over de wereld te krijgen, dat de ‘main stream media’ en regeringsgezinde wetenschappers betaald worden om het verhaal van de overheid te verkondigen. Hij kan zonder met z’n ogen te knipperen beweren dat onze regeringen tiranniek zijn. Mijn opmerking dat we het best goed hebben in deze tirannie glijden van hem af want hij kent mensen die wekenlang gevangen zijn gehouden in hun eigen huis (quarantaine). Mijn vraag hoe goed de gemenerikken erin geslaagd zijn om de halve wereld onder hun controle te brengen wordt beantwoord met onnavolgbare logica over surveillance. De bekende mix van bekende feiten en bizarre interpretaties, selectieve informatie en grondig wantrouwen.
Ondertussen hebben we het best gezellig. Op aanraden van Johannes zijn we naar Orpierre gereden om een kloof in te klimmen. Er was een slangetje en er was een enorme pad en tientallen verschillende vlinders en een ree. Na drie uur lopen had ik nog geen pijn in m’n rug dus dat was geweldig. We sloten af met een middagje plan d’eau, rondje zwemmen rondje peddelen en rondje lullen met Dirk en Vincent. Ik ben inmiddels een week op vakantie, heb nog geen één keer gevlogen, neem nauwelijks de tijd om te lezen of te bloggen en toch heb ik het prima naar m’n zin. Maar nu wil ik wel weer eens van de Chabre af.
De Chabre is zo ongelooflijk bijzonder. Ik hou van die berg, het is liefde wat ik voel voor die lange riggel met haar holle noordkant. Ik weet vrij zeker dat iedere niet-piloot er langs kijkt, niet opmerkt hoe bijzonder ze is. Ze is ook niet bepaald spectaculair en ook niet lief of lieflijk. Ze is zwaar werk, en gevaarlijk, en moeilijk om te leren kennen en genadeloos als je een fout maakt. Maar als je je best doet en hard werkt krijg je er fantastische vluchten voor terug. En de geur van tijm. En gave wandelingen. En, vanuit het water van het Plan d’eau d Riou, het mooiste uitzicht ter wereld.
