Eerste vluchtje sinds een half jaar

Het was wel een beetje zoals bij de zeeverkenners, waar ik vanaf m'n twaalfde of dertiende bij was. Vroeg op, ondanks de kou meteen aanpakken en samen de boot optuigen en vooral niet flauw doen. En dan de rest van de dag op het water spelen. Onze vleugels bouwen we allemaal individueel op maar de sfeer lijkt er toch op, iedereen helpt elkaar en wie het eerste klaar is maakt de startplek in orde. Vanwege de harde oostenwind nam ik Wouts aanbod om m'n kabel vast te houden dankbaar aan. Desondanks was het allemaal bijna boven m'n macht. Het opladen van de auto vanmorgen was weer zwaar maar te doen, drie uur rijden naar Maillen overkomelijk, de vleugel op m'n eentje naar het gras zeulen ging net. Maar eerst lukte het bijna niet om de spanning op te trekken en vervolgens kreeg ik beide tips er nauwelijks in. Slappe handjes.
Eenmaal op de start maakte ik gebruik van een moment van luwte om de vleugel op de dolly te zetten en m'n loeizware harnas erin te hijsen, maar zodra ik me omdraaide om de vg aan te trekken duwde de wind 'm op z'n neus. Wout en Vincent redden me maar het leverde weer een dikke hartslag op en nog meer slappe spieren.
Start en vlucht gingen lekker, ook al had ik teveel vg en vliegt Jeremy meestal te langzaam dus halverwege mikte ik de hele vg eraf. Ik werk liever hard dan dat ik uit moet duwen om een beetje boven de tug uit te komen. Snel daarna zwaaide hij me af en er zat zowaar een belletje waar ik ook nog een paar meter hoogte in won! Alleen dreef ik met de keiharde wind van het veld af en daar heb ik niet voor getekend op zo'n eerste vliegdag sinds zes maanden, dus ik liet het piepje voor wat het was, vloog terug, landde en liep meteen door naar de auto. Zonde misschien maar ik was nu al meer dan moe dus waarschijnlijk was het gewoon verstandig.
In de file terug naar huis probeer ik er niet aan te denken hoe zwaar het allemaal is en hoe weinig vlieguren ik er nog voor terugkrijg. Het was fijn om even te vliegen, om clubgenoten te zien en om de hele middag buiten te zijn. Thuis was m'n plekje voor de deur vrij en de nieuwe buurman bood aan te helpen, inmiddels heb ik gedoucht en gegeten en kan ik op tijd naar bed.