25 augustus 2016

Koppijn


Pic de Bure in de verte en St Genis op de voorgrond


Orpieres

ziek maar wel op de camping

Jaco zegt ‘tu es une star!’ als Peter uit Oostenrijk me komt omhelzen en dat lijkt me best een bloosmomentje. Maar ik loop er over door te denken en bedenk dat het andersom is: ik maak van al die mensen sterren. Ik zie ze allemaal erg graag, vertel hun verhalen door, plak hun foto in m’n plakboek. En ik ben heel erg dankbaar voor het gesjouw en de hangchecks en de retrieves en de gezelligheid en de hulp als er iets gerepareerd moet worden. Ik probeer ’s avonds de vliegverhalen in het Frans te volgen, geef het op en babbel in het Duits verder met wat Zwitsers die ik vandaag heb leren kennen, facebook nog een beetje om Jonny te feliciteren met z’n win in BraziliĆ« en de filmpjes van Djenghiz en Woolfie te bekijken. In de lucht ben ik niet zo sociaal al zou ik er goed aan doen om eindelijk eens op te letten waar anderen omhoog gaan. Vandaag was ik weer helemaal volstrekt alleen en de lucht was strakblauw op een heel enkel piepklein cumultje op onbereikbare plaatsen na. Ik zakte na de start bijna uit maar pruttelde toch omhoog tot 2700 meter, stak direct over in de richting van de Beaumont en moest al snel heel hard werken om niet te landen. Ik meende over de radio te begrijpen dat Sylvain naar het zuiden aan het vliegen was dus ik draaide me om, om recht boven Niek en Pierre bijna dat ene wolkje te pakken. Niek hoorde mij niet en Sylvain stond bij Orpieres aan de grond en er leken iets meer wolkjes te ontstaan naar het zuiden toe dus ik toog richting Lure. Het pruttelde wat en bij Ribiers waggelde ik ongeinspireerd terug naar 2100 meter terwijl ik bedacht dat ik eigenlijk geen zin meer had. Een vrij bizar gevoel en ik probeerde mezelf nog tot de orde te roepen: alles ging goed, Jerome reed retrieve, m’n rits zat voor het eerst goed dicht en er zat me niemand in de weg. Maar ik had echt geen zin meer en voelde de hoofdpijn terugkomen die ik op de start al een beetje had dus ik draaide om, om in een rechte lijn naar de camping te steken voor een best wel goeie landing. Pascal kwam me een biertje brengen maar ik had liever een aspirientje en ik moest echt tien minuten in de schaduw gaan liggen om bij te komen. Zonnesteek denk ik want ik heb genoeg gedronken en niks overdreven bedorvens gegeten. Na het pilletje, m’n kop onder de kouwe kraan en een ijsje ging het weer. Nu zit ik de laatste avond op Nieks balkon naar de oranje gloed van de ondergaande zon achter de pieken van Chabre, Orpieres en Beaumont te kijken en naar de krekels buiten en de piano binnen te luisteren.

24 augustus 2016

Klein overlandje


Aujour


Vandaag dan een eerste echte poging om samen met Niek te vliegen, allebei met een goeie radio toegerust en een taakje in het instrument. Longeagne, Pic de Bure, Hongrie, camping. Nou mooi niet, na vijftien kilometer stond ik weer aan de grond. Maar wel op een mooie plek, tussen St. Genis en Aujour aan de weg waar Niek me ook alweer snel op kwam halen. Het was allemaal niet zo dramatisch dus en Alain Chauvet vond het niet zo gek dat ik eruit was gezakt vandaag, volgens hem was dit typisch zo’n lastige dag met zwakke wind uit alle richtingen op de start en hier en daar supergoeie, hoge termiek (met 6 m/s naar 2700 meter) maar hele grote gebieden zonder Ć©Ć©n enkel piepje. Nou ja Niek vond wel weer stijg een paar meter zuidelijker dan waar ik vloog en misschien vloog ik ook wel te hard met vol vg en de kop omlaag.

Op en neer


maandag


dinsdag

derde keer

Mison

Gisteren eindigde laat en een beetje hyper, drie minivluchtjes is hier best veel. ’s Ochtends met de navette omhoog, net voor de top kwamen we Jean-Francois en gezelschap tegen die zeiden dat het veel te west was. Gelukkig wilde Stella zelf ook vliegen dus ze reed toch door en uiteindelijk besloten we op de lage noord op te bouwen. We zagen de windzak wel griezelig west en zuid wapperen af en toe en ik was benauwd om de start helemaal te missen (zoals de Duitser met de rigid, die eerst al z’n spullen op z’n eentje naar de hoge start had gebracht en vervolgens alsnog bij ons kwam). Zoals gebruikelijk startte ik dus te vroeg, wel weer een erg goeie start al zeg ik het zelf, en zonder al te veel pielen pletterde ik voor het oog van de parapenteschool op m’n wielen op Noord. De anderen hebben nog een tijdje gewacht en twee uur gevlogen.
Niek haalde me op en we gingen naar zijn huis om te lunchen. Ik bedacht dat ik nu wel mooi de tijd zou hebben om m’n knipperlicht te laten repareren en net als de vorige keer dat ik bij de garage hier in het dorp aanklopte werd ik direct en heel erg vriendelijk en voor twee euro negentig geholpen. Toen ik terug op de camping kwam was er niemand, allemaal de berg op waarschijnlijk en we dachten ‘waarom niet’ dus scheurden opnieuw omhoog. Ik bouwde de Fun op terwijl Niek een paar toeristen charterde om mijn auto naar beneden te rijden, en twintig minuten later glee ik weer naar beneden. Noord landingsterrein, derde keer in twee dagen. Terwijl ik liep/liftte tussen de boomgaarden door kon ik het niet laten om een appel te stelen en toen die op was kwam ik bij een volle bramenstruik die ik volledig kaal heb geplukt. Net toen ik m’n harnas weer op wilde pakken kwam me een parapenter uit Serres tegemoet die omdraaide om mij even naar de camping te brengen, en net toen we bij de Casino wilden oversteken kwam mijn auto voorbij. Prachtig, ik wisselde auto’s en bedankte iedereen en haalde gauw m’n vleugeltje op, en even later zat ik gezellig met de hele meute aan het bier op het terras van August. Er is een dameswedstrijd schermvliegen aan de gang dus het stikt van de leuke meisjes, Elodie was er en nog een paar ouwe bekenden die al zo’n dertig jaar hier vliegen.
Tot Niek een scherm zag hangen boven Mison, dus wij scheurden met z’n tweeĆ«n (de anderen vonden dat overdreven) naar het stekje dat Hayo me lang geleden heeft laten zien en waar ik nog nooit had getopland. Het was al erg laat en ik had meer bier dan eten op dus heel erg scherp was ik niet meer, maar een paar slagen kon ik nog wel genieten en nu kon ik ook eens goed bekijken hoe je naar de camping zou kunnen vliegen vanaf Mison. Om kwart over acht landde ik op de top, mijn dag kon niet meer stuk.