Zit ik verdorie toch nog met een dikke knie. Terwijl het zo geweldig ging allemaal! Ik had al drie jaar niet meer gesoard en al helemaal niet meer op Langevelderslag - de laatste keer was toen ik m'n arm brak op Dudley, eind 2019. Toch was ik niet overdreven gespannen en Jaap hielp me met sjouwen en starten en de omstandigheden waren super en toen ik rond elf uur in de lucht hing was het nog niet druk. Drie parapenters en Sander maar die was al halverwege Zandvoort denk ik, en de schermen bleven heel laag. Ik hing wat, probeerde zoveel mogelijk te ontspannen maar moest toch best aantrekken om niet naar achter de drijven en ik durf natuurlijk nooit echt steile bochtjes ofzo te doen dus het werd al snel saai. Echt ver richting Zandvoort ga ik sowieso niet want als ik eruit zak heb ik een Groot Probleem omdat je daar niet met je auto kan komen. En ik steek de opgang niet over met m'n enkeldoekertje juist waar het het drukst is op het strand. Toen het ook nog begon te regenen overwoog ik even of ik het uit zou zitten in de lucht, maar het werd echt een hevige bui en ik wilde niet het risico lopen op zware turbulentie of toenemende wind. Ik maakte een mooie landing, liep vrij moeiteloos ingehaakt en wel naar de opgang, liet me helpen om de vleugel veilig neer te zetten en had in een poep en een scheet m'n spullen opgehaald van bovenop het duin. Of tenminste wat daar van over is. Op onze officiele startplek is alleen nog maar een enorm diep gapend gat, ik moest er bijna een traantje om wegslikken. Zonder parapenters was dat gewoon niet gebeurd - we hebben het jarenlang goed weten te houden met elk wiekend tien of meer delta's, toplandend en wel.
Afijn, ik trok m'n latten uit en toen ik de hoesjes om de vleugeltips wilde doen maakte ik de fout om de linkervleugel ietsje omhoog te laten komen en ja hoor, daar ging ie. Ik moet m'n knie bezeerd hebben toen ik probeerde de vleugel te grijpen. Een Duits stel hielp me heel vriendelijk en de schade leek mee te vallen. Maar man wat heb ik er toch de pest over in dat ik op Langevelderslag altijd ellende heb na m'n landing. Als de wind hard genoeg is om te vliegen is ie veel te hard voor mij om met de vleugel aan de wandel te gaan, wat ik toch altijd probeer omdat je ook geen kilo's zand in je doek wil. Toch is plat afbouwen op het strand de enige veilige manier, dus dat wordt 'm voortaan.
