Chauffeur

Toch niet, de één na de ander bezint zich en gaat uiteindelijk niet mee als chauffeur. Het wordt ook wel krap natuurlijk, met z'n drieën in mijn autootje. Maar ik zoek dus nog steeds iemand die ons tussen 20 juli en 4 augustus de MteCucco op wil rijden en die Cameron en mij 's middags op wil halen. Wij betalen reis, camping en avondeten en ik lever de benodigde auto, radio, gps en kaarten.

promofilmpje

Het beste promofilmpje dat ik tot nu toe gezien heb: http://www.youtube.com/watch?v=_ODE8DxCUFA

Bruinehaar

Ik werd op dik 600 afgezet, maar verloor snel m’n hoogte terwijl ik aan de lier toch duidelijk termiek had gevoeld en André was ook al een tijdje boven. Net toen ik voorzichtig wat begon te pakken zag ik ‘m aankomen, mooi, ik had eigenlijk nog nooit met André getermiekt dus ik was benieuwd hoe dat zou gaan. Niet heel soepel, ik draaide te wijd voor hem (te bang om te slippen) dus hij kon niet in mijn cirkel blijven. Toch kwamen we samen boven, niet hoger dan 1350, en we besloten samen weg te vliegen. Hij had een serie chauffeurs, ik ook, en de wind was NNO dus helemaal ideaal om ins blauen hinein te vliegen.

Erg leuk om eens samen met André te vliegen. Hij heeft een natuurlijke neiging om instructie te geven en dat kan ik precies goed gebruiken, dus ik vloog als een kuikentje achter ‘m aan. Een paar keer hadden we het moeilijk en ik dacht al dat ik net voorbij Almelo zou uitzakken. Terwijl ik heel voorzichtig vanaf 400 met een halfje omhoog draaide, kwamen er zo’n vier vogels met me meedoen. Niet precies in dezelfde cirkel als ik maar wel dezelfde bel en ze gingen ook niet echt beter dan ik. Supergaaf, ze vlogen soms een meter voor me langs.
André kwam ook naar me terug, ik wilde de wolk niet in terwijl ik op hem zou wachten en uiteindelijk stak hij natuurlijk hoger dan ik weg. M’n vingers deden enorm pijn van de kou, en ik moest ontzettend piesen terwijl het beslist geen dag was om uren in een korte broek te gaan rondstappen. Dat was het einde van de vlucht dus, iets minder dan twee uur, 50 km, geland tussen Lochem en Vorder. André stond een tiental km verderop dus zo gek heb ik het niet eens gedaan.
Superdeluxe werd ik opgehaald door Klaus en z’n vriendin, een Braziliaanse deltist die wil leren lieren, dus om half acht was ik al thuis en uitgepakt.

Mooie vlucht

Twee dagen maar een paar minuten gevlogen, vandaag net te vroeg gestart zodat ik er langzaam uitzakte terwijl de eerste cumultjes oppopten, vervolgens bij het terugvliegen door een stevige bel omhoog getrokken zodat de kabel van de katrol afliep en gekapt moest worden, op 140 meter. Derde start was aan de late kant, ik hield te weinig rekening met de crosswind en hield de vleugel onvoldoende bij me zodat ik bijna het loodje legde, maar werd toch netjes op 550 afgezet en pakte meteen een lekkere bel. Vliegen was puur genieten, schitterend uitzicht, lekkere temperatuur, geen duidelijk plan anders dan in de buurt van de snelweg blijven en niet te ver weg zodat ik makkelijk terug naar het veld zou kunnen komen. Een zwever draaide onder me in en zwaaide, ik steeg toch harder dan hij maar hij speerde weg en pakte met gemak een bel noordelijk van Breda, toen ik nog steeds boven vliegveld Gilze hing te eikelen. Ik wilde langs de A27 naar het noorden en dan via de noordkant van Tilburg terug, maar dat lukte echt niet en ik was al moe. Dan maar de kortste weg recht tegen de wind in terug. Na twee-en-een-half uur was ik op, het veld lag zo dichtbij dat ik het bijna kon aanraken maar ik zakte er toch boven het safaripark uit. Tanno haalde me gelukkig op en nog voor acht uur lag ik heerlijk in een heet bad. Daarna genieten van m’n tuin. De klimplanten zijn geweldig aangeslagen, dat is prachtig en het is een mooie reminder aan een dierbaar vriendje.

5 minuten lucht

200 km rijden, 10 uur bezig, 5 minuten gevlogen. Ach tja het was wel heerlijk weer, ik heb me weer met enthousiasme op m´n Compeo gestort (ik kan al userfields instellen) en wat andere piloten waren geholpen, dus verloren is het niet. Morgen laatste kans.

Buizerd

De luxe van zeker mooi weer en duidelijke oostenwind was te groot, de hele vrijdagavond en vanochtend was het te ingewikkeld om te bedenken waar ik heen zou rijden: Maillen, Volmerange, Kerken, Bruinehaar, Neumagen, Hinterweiler of toch Uedem. Er was ook nog de optie om gezellig mee te gaan waterskieën, ook erg verleidelijk. Druk heen-en-weer- gesmst met maatjes, wat zullen we doen, waar hebben we de beste kans op goed vliegen en we willen ook graag slepen als het even kan. Maar tja op de sleeppiloot van Maillen durfde ik niet te vertrouwen, Kerken ligt cross op de baan, aan Neumagen heb ik pijnlijke herinneringen en in Hinterweiler weet ik niet of ik ooit nog terug bij m’n auto kom na het wegvliegen. Op de valreep, wetend dat Bas zich het schompes had gewerkt om de lier weer in orde te maken, besloten om gewoon naar de Buizerd te gaan.
Ik startte als eerste, vond laag een zwak belletje en besloot al vrij snel om dat belletje maar vast te houden, ook al kon ik dan waarschijnlijk niet meer terug komen. Never mind ik heb een leuk vluchtje gehad met druk gepiel aan m’n nieuwe Compeo, mooi uitzicht, lekker termieken en weer enorm uitzakken boven de wilde beesten van Beekse Bergen safaripark, in no time stond ik na een ok landing aan de grond. De rest van de middag zat ik in de auto om anderen op te halen, moet ook gebeuren. Egbert, waarmee ik had afgesproken, heb ik nooit meer gezien maar die is in z’n achtertuin geland. Klasse!

Geen NK

Tuurlijk. Het wordt perfect weer, voor het eerst in jaren, wordt de NK-sleep afgelast omdat de wedstrijdcommissie geen toestemming heeft gekregen op Deelen te vliegen. Ik vermoed dat ik weet naar welke wetgeving de soldaten hebben verwezen, en dat daar wel doorheen geprikt zou kunnen worden. Het is m'n werk tenslotte. Nou ja, dan maar naar Duitsland ofzo. Nou mis ik het complete NK dit jaar, waardeloos.

Ostenreichische Open dag 2

Vandaag was ik toch weer te gespannen, na het uitzakken van gisteren en met de prachtige weersvoorspelling wilde ik vandaag dan toch lang en ver vliegen. In de lucht viel het tegen; de termiek was bokkig en soms juist heel zwak, er zat veel sink, en overal zaten parapenters in de weg. Heel inspannend vliegen zonder dat het hoogte of afstand opleverde. Op zo’n moment is het moeilijk om niet te bedenken dat anderen het wèl lukt.
Ik landde weer bij het vliegveld, de katjes die ik vorig jaar drie dagen na hun geboorte had bekeken kwamen nu naar me toe gehuppeld. Even later kwam Christine ook naar beneden, en de rest van de middag is het weer focussen op m’n uitstekende landing (drie op een rij! Ik heb ‘m door, eindelijk, na zo’n drieduizend mislukte landingen!) en wijn drinken.

Christa topper!

Net toen ik me begon af te vragen waar Christine toch was kwam ze binnen. Fantastisch, ze heeft vijf uur gevlogen, de hele taak (106 km) op haar eentje, en het was erg moeilijk. Weet ik, omdat ik er vrijwel meteen uitzakte en een hoop anderen niet lang na mij.

Ik had een perfecte landing, en vanmorgen op de start liep ik te genieten van de sfeer van een grote wedstrijd (de Oostenrijkse Open duren maar drie dagen maar er doen wel 90 piloten aan mee), dus nadat ik vijf minuten shitshitshit had geroepen heb ik geprobeerd me alleen nog die landing te herinneren. Morgen weer een dag.

http://nl.bergfex.com/embergeralm/webcams/c778/

http://greifenburg.it-wms.com