Ik ga Uli en Emiel enorm missen. Ken ze pas een paar dagen
maar zij zijn precies het soort gezelschap waar ik het liefst mee op vakantie
ben. Uli ging vandaag maar eens niet mee de berg op dus Emiel en ik namen de
navette, ook goed. Hier in Annecy rijden de navettes af en aan, alles is super
professioneel en strak georganiseerd. Ik denk dat het vliegen heel erg veel
werkgelegenheid en geld met zich meebrengt hier. Tientallen tandempiloten met
voldoende personeel eromheen om nonstop vleugels in te pakken (drie minuten),
een bus vol te laden met passagiers en hun familie en twee tandemvleugels (of
een paar tandemschermen), in een half uur omhoog scheuren, terwijl een jongen
in vijf minuten de vleugel opzet trekt de piloot harnassen aan en legt hij de
passagier uit wat er zo gaat gebeuren, starten, twintig minuten vliegen, en de
volgende. Op ieder moment zijn er zo’n veertig tandemvluchten aan de gang. Voor
ons is dat wel vervelend want ze bezetten de beste termiek en met een
performancetoestel ga je daar echt niet tussen hangen. Ik zakte dus uit bij m’n
eerste vlucht, het was nog vroeg en erg stabiel maar ik wilde niet wachten tot
de dikke bloemkolen zich mogelijk in iets ernstigs zouden ontwikkelen. Perfecte
landing, en toen met m’n eigen auto omhoog om met de Fun en Heathers harnas een
vluchtje te maken. Dat pakte heel fijn uit want het harnas zat best goed en met
de Fun durfde ik veel dichter bij de berg en de schermvliegers te komen. Zonder
vario (maar wel met m’n garmin piepertje) draaide ik makkelijk naar tweeduizend
meter en toen ik dat weer kwijtraakte speelde ik me richting landingsveld voor
nog een perfecte landing. Daar trof ik Ante en Jean-Marie en de hulpinstructeur
van de club, die me wel mee naar boven wilden nemen om m’n auto op te halen. De
dag afgesloten zoals ik ook begonnen ben, met een potje zwemmen in het meer, en
een afscheidsetentje met m’n Duitsers. We hebben het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten