Om elf uur
belde Graydan, een allerschattigste beginner, dat het on was op zijn Hooghly
Hill. Hij heeft een huis bij Dunolly in de Pyrenees (zo noemen ze het rijtje
bultjes echt!) met een landingsbaan en een 200 meter hoge heuvel, startbaar
naar alle kanten, en lege velden eromheen. In de hemel kan het niet beter, dit
is gewoon een droom. Ware het niet dat ik na anderhalf uur rijden, een half uur
naar boven kachelen en drie kwartier opzetten binnen vier minuten aan de grond
stond. Niet eens met een mooie landing. Ik ben onmiddellijk vergeten of en hoe
ik precies whackte maar ik heb wel degelijk een blauwe plek op m’n arm dus
ontkennend geheugenverlies gaat hier niet helpen.
Om vier uur
waren we klaar met inpakken en de auto halen, en er stonden nog mooiere wolkjes
dan bij onze eerste start, maar ik was niet erg gemotiveerd voor een herstart.
In plaats daarvan kletsten we wat over een kop thee en reed ik knoerdhard de
tachtig kilometer terug naar Rohan’s. De tomtom stuurde me over piepkleine
weggetjes, het deed me allemaal erg aan midden-Limburg denken alleen is het
veel groter en leger en mag je dus honderd rijden. Niet verstandig maar wel
leuk en ik had al heel braaf een biertje afgeslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten