De camping van de Chevalet is een stuk fijner dan die van Laragne maar het meertje van Veynes haalt het niet bij het plan d’eau de Riou. Veel te klein, en vies warm water. Ik voel me als een goudvis in een te kleine kom, en dan moet je ook nog tussen de waterfietsen en SUPpers slalommen. Na drie rondjes begon ik nog niet moe te worden maar ik kon de doelloosheid niet aan. Niks demotiveert zo erg als dat. Ik zwem het liefst rond een eilandje, of de volle lengte van een serieus meer. Hetzelfde met vliegen, ik mis het wedstrijdvliegen enorm omdat ik nooit meer taken vliegen. Nu ik puur lokaal blijf is het enige spannende nog de landing en dus haast ik me bijna naar beneden. Tegelijk durf ik nog niet terug het risico te nemen van een buitenlanding, dus ondanks de verveling ga ik nog niet xc. Ik dacht eigenlijk dat ik inmiddels geaccepteerd had dat lokaal rondstuiteren op een enkeldoekertje het hoogst haalbare is voor mij, maar ik word er eigenlijk alleen maar lui van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten