Toen we gisteren na het diner naar huis wandelden, genietend van de stilte en de zwoele lucht en de vuurvliegjes, schrokken we ons wezenloos van een reetje dat vlak achter ons door de struiken sprong. Gillend wierpen we ons in elkaars armen in de veronderstelling dat het opnieuw een wild zwijn was, waarover we net hadden besproken dat ze echt keigevaarlijk kunnen zijn. We krijgen nog elke keer de slappe lach van onze hysterische reactie en we vinden het allebei behoorlijk spannend om vanavond toch wel weer naar huis te wandelen.
Tre Pizzi vandaag omdat het rond de Cucco keihard waait. Een dalletje verderop is daar veel minder van te merken en er werd een taak van 95 km uitgezet die de mannen (en Corinna) wel in luttele uurtjes rondden. Helemaal geweldig zoveel mensen op goal de eerste dag. En ik maakte ook nog gauw een startje nadat de laatste deelnemer van de berg was. Met m'n Fun rechtstreeks richting landingsveld, daar eerst naar wolkenbasis gedraaid om vervolgens met ruime bochten richting landing te zakken. Als jurylid kan ik niet te lang wegblijven van goal en ik wilde Jamie ook niet laten wachten. Toon was zo vriendelijk om met ons naar goal te rijden, het Fabriano vliegveldje, maar we waren te laat voor de eerste binnenkomers. Niet getreurd, het bleef komen en net toen ik met iemand besprak dat ik eigenlijk veel meer respect heb voor de laatkomers dan voor de winnaars, omdat die doorgaans veel harder gestreden hebben en alleen hebben gevlogen, landde Tom. Markus Kirchner kwam nog later, en hoog, die zal wel helemaal superblij geweest zijn.
Nu gauw eten en naar bed we zijn uitgeput en de wedstrijd is net een dag aan de gang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten