Ook al vlieg ik pas over twee dagen, ik ben enorm druk met
de thuisreis. Vleugel showen om te verkopen, auto strippen voor Nicola,
logistiek uitvogelen want ik heb nog een aantal dingen te doen. Geen vliegen
vandaag dus m’n afscheidsfeestje is niet op Dicko’s maar in het Beaches,
jammer. Morgen wil ik Cameron en ook z’n ouders nog zien, vanavond moet ik
verzinnen hoe ik ongezien kom waar ik wezen wil, woensdag moet ik iemand vinden
die me op de trein zet. Rationeel begrijp ik dat het minstens anderhalf jaar
zal duren voor ik iedereen weer zal zien, en dat de oneindige verrukking van
alleen maar vliegen en totale vrijheid voor altijd voorbij is, maar ik voel het
nog niet echt. Nog geen rouw dus, dat komt in het vliegtuig pas als ik dit
droomland onder me zie wegglijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten