Illusies

Als kind werd ik wel geprezen om mijn vermogen te genieten van kleine dingen, en om mijn volharding. Daar zat wel een andere kant aan: ik werd ook intens geraakt door leed en ik was koppig, verbeten en gefrustreerd als iets niet lukte.

Met mijn vliegen is het niet anders gegaan. Sinds de eerste les op de Maasvlakte, september ’93, heb ik geen groter verrukking gekend dan leren vliegen. Niet alleen hoog in de lucht boven schitterende landschappen hangen, vooral het onder de knie krijgen en mezelf met hard werken omhoog schroeven, met bonzend hart naar een keerpunt glijden. Het gaat minstens zoveel om de uitdaging als om de ontspanning. Vliegen is pas een uitdaging als het een beetje spannend en een beetje moeilijk is. Niet teveel, het moet niet onhaalbaar zijn want dat levert alleen frustratie en ongelukken op.

En dat is dan meteen mijn grootste uitdaging geweest, mijn hele leven al. Op zoek naar het ideale punt tussen uitdaging en frustratie, tussen leren en verbetenheid.

Vanaf de allereerste hopjes had ik een helder doel voor ogen. Ik wilde vliegen zoals ik fiets – vrij van angst of belemmering maar wel zwetend en op het scherpst van de snede. Nadat ik de gevaren en risico’s een beetje begon te begrijpen zag ik de noodzaak in van uitstekende techniek, en dus van oefenen en het uitvoeren van lastige manoeuvres. Als je alleen maar doet wat je makkelijk kan, ga je niet vooruit, dacht ik.

Daarom waren wedstrijden zo ideaal. De uitdaging wordt automatisch ingebakken, en je krijgt nog feedback over je vooruitgang ook. Plus voorbeelden van betere piloten.

Toen goal haalbaar werd, vormde zich mijn grootste ambitie: minstens ééns per wedstrijd een taak uitvliegen. Te groot misschien, want het is bij een beperkt aantal goals gebleven. Met uitdagingen die te groot voor me waren, bleek ik achteruit te gaan.

En opnieuw raakte ik het zoete punt tussen ambitie en frustratie kwijt. Waar ik mee stop, is met mijn ambities. Ik weet dat ik het doel, zo gemakkelijk vliegen als ik fiets, in mijn leven niet zal bereiken. Ja, ik ben gedesillusioneerd. Maar ik stop niet met vliegen. Ik stop met het opzoeken van uitdagingen. Ik ga alleen nog maar genieten, al is het maar van hele kleine dingen.