De eerste dag van de Belgische Open werd gecancelled wegens teveel wind, en inderdaad stond er een behoorlijke puist te blazen. Sommigen gingen naar St. Vincent, anderen naar Mens, en wij bleven hier in de hoop dat de wind ’s avonds misschien een beetje af zou nemen. Maar vroeg in de middag kwam Irene al melden dat er mensen boven de Chabre hingen, en dat het nu licht was maar straks weer zou gaan toenemen, dus wij togen naar boven. Inderdaad, uitstekende condities. Ik draaide vrij makkelijk tot de inversie op 1600 meter, maar liet me dan ook weer iedere keer honderden meters naar beneden sinken. Een uurtje stuiterde ik zo boven de ridge, steeds proberen om de kern weer terug te vinden en een beetje met één of twee anderen samen in te draaien. Het lukte me niet om door de inversie heen te draaien, totdat ik een uurtje in de lucht was en me verder naar achteren liet drijven dan voorheen. Ik vertrouwde het niet echt en ik was inmiddels een beetje moe, dus in plaats van m’n geplande overlandje besloot ik dat het welletjes was voor vandaag. Ik overwoog om bij Remco en Sheila te landen en even hallo te zeggen, maar gelukkig wist ik mezelf tot de orde te roepen. Ik heb nog niet één echt goeie landing gemaakt, laat ik nou eerst eens even een paar keer netjes op de camping landen voordat ik alweer doordraaf en vergeet dat ik er niet zo goed in ben. De camping is lekker groot en heeft een windzak, en hulp voor als het mis gaat.
Ik kwam honderd meter boven starthoogte boven de camping, waar echt overal lift zat. Ik had geen haast om te landen dus ik draaide grote lome bochten over het dorp en de heuveltjes in het oosten, het kostte bijna een kwartier om naar beneden te komen. M’n landing was ok, en net op tijd want Tanno die twintig minuten later binnenkwam had al fors moeite met de turbulentie door de toegenomen wind. Latere landers hadden het duidelijk moeilijk, en de paar uurtjes vliegweer waren alweer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten